belki de hayatın en kusursuz yanı bizim isteklerimize göre devam etmemesiydi. yarın ne ile karşılaşacağımızı bilmemenin hem tedirginliğini hem umudunu yaşıyor olmamızdı. bize hayaller kurduran, dualar ettiren, bizi inançlı kılan şeydi o bilinmezlik. seçemediğimiz her şey bizi, biz yapandı.
sonunu kendin yazdığın film sıkıcı olurdu.
sonunda kendi kendimize aldığımız bir hediye ile karşılaşacağımızı bildiğimiz yolu, aynı hevesle koşmazdık.