Merve KESKİN
@ruknettin_nnn
Taşları Yemek Yasak
Mühendis
296 okur puanı
Ağustos 2020 tarihinde katıldı
Huzurlu musun, huzursuz musun? İkisi de değilim. Yorgunum.
Sayfa 215
Sesi bahar gibiydi.
Sayfa 211
Ben zaten, dün bir bugün iki. Ben zaten, gölde su, çölde kum. Ben zaten acı keder ama en çok unutuş. Ben zaten her gün birbirinin sırtlanı. Ben zaten sırların hep saklananı. Ben zaten, çokça bahane, her daim zorluk. Ben zaten kışları kalorifer. Ben zaten.... bir iki saat en fazla.
Sayfa 210
Okur Takip Önerileri
Yerin neresiyse, göğün ona göredir. Göğün neresiyse, yerin ona göredir. Doğru dediğin ne ki?
Sayfa 201
İnsan böyledir. Kaybolunca kapılır her rüzgara.
Sayfa 201
Hayat bir nehir gibi akar gider. Yeniden başlanmaz. Geriye dönülmez. Sadece hatırlanır. İnsan hafızasıyla kendine eziyet eden bir yaratıktır.
Sayfa 201
İnsan anlam veremediği şeyleri görmezden gelmeye meyleder bazen. İnsan anlam veremediği şeylere anlam vermeye çabalayarak ömrünü tüketir bazen. İnsan ikisi arasından hangisini tercih edeceğini düșünecek kerte aklına sahip olamaz çoğunlukla. İnsan sürüklenir bazen, diğerini görmeden çoğunlukla.
Sayfa 193
Yegenek yine der:
- Kese kese yemeye yahni güzel.
Koştuğunda sürçmese yürük at güzel.
Geldiğinde devam etse talih güzel.
Bildiğini unutmasa akıl güzel.
Düşmanından dönmese kaçmasa savaşçı güzel, dedi.
Sayfa 138
Nereye gideceğin belli olmadığı halde, sana nereye gidersen orası benim de yolum diyorsa... Ona sarılmalı.
Sayfa 189
Karanlık gece içinde yol şaşırsam ümidim Allah.
Sayfa 152
- Gafil olma, kara başını kaldır yiğit!
Kara çekik güzel gözünü aç yiğit!
Bileklerinden ak ellerin bağlanmadan,
ak alnın kara yere tepilmeden,
ansızın güzel başın kesilmeden,
alca kanın yeryüzüne dökülmeden;
Sayfa 128
Ak alnında beş kelime dua ettik, kabul olsun!
Derlesin toparlasın!
Günahınızı adı güzel Muhammed’e bağışlasın!
Hanım hey!
Sayfa 105
Göz açıp gördüğüm.
Gönül verip sevdiğim!
Sayfa 94
Bekledim ki hava aydınlansın. Aydınlanmadı. Sonra anladım ki... karanlık bendeymiş. Kör olmuşum ben. Mağaranın kapısında yüzüme sıcak vurunca anladım. Dışarısı günlük güneşlikti. Karanlıkta olan bendim. Bunu anlayınca delirdim. Delirince zaman gitti. Zaman gidince acıkmadım, susamadım, yüz yıl oldu, bin yıl oldu, çıkamadım buradan. Kaldım.
Sayfa 173
Herkes kaybolur da, sadece bazısı kaybolduğunu anlar da bulmak için yola koyulur.
Sayfa 165