Bekledim ki hava aydınlansın. Aydınlanmadı. Sonra anladım ki... karanlık bendeymiş. Kör olmuşum ben. Mağaranın kapısında yüzüme sıcak vurunca anladım. Dışarısı günlük güneşlikti. Karanlıkta olan bendim. Bunu anlayınca delirdim. Delirince zaman gitti. Zaman gidince acıkmadım, susamadım, yüz yıl oldu, bin yıl oldu, çıkamadım buradan. Kaldım.
Sayfa 173