Bilge
@sadecebilgediyelim
teşekkür ederim hayatıma
İstanbul
25 Mart
108 okur puanı
Ocak 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sık gülümseme özgüvensizliğin belirtisi olduğundan çok seyrek gülümserler.
Sayfa 120
Hiçbir zaman şu anda yaşamıyordu. Yemek yerken ya da servis yaparken bile masaya biraz sonra gelecek olan yemeği düşünüyordu; asıl yemeği yerken tatlıyı düşünüyordu.
Yaşamaya başlamadan önce ölümün gözlerinin içine bakmak zorunda kaldım. Yaşamak için ölmem gerekiyordu.
Okur Takip Önerileri
Saldırıdan kaçınmak, diğerlerini uzaklaştırmamak için ne gerekiyorsa yapıyordu. (Kuşkusuz böylece insanları uzaklaştırıyordu; öfkeden değil, sıkıntıdan.)
Sayfa 61
Varoluşçu psikoterapi daha çok evsiz bir çocuk gibidir. Gerçekten bir yere “ait” değildir.
Normalliği tarif edip tanımlarken araştırmacıların böylesi büyük zorluklarla karşılaşmalarının en büyük nedenlerinden biri, stresin evrenselliğidir. Normallik ve hastalık arasındaki fark nicelikseldir, niteliksel değil.
Sayfa 26
Eğer halinden hoşnut olmaksa mutluluk -inanın bana- kendini beğenmişlik insanı en kısa yoldan cennete ulaştıracaktır.
Sayfa 28
...gözünün önüne yitip gitmiş günler geliyor ve kimi önemsiz olayları, en ince ayrıntılarına dek anımsıyordu; üstelik hiç acı duymadan ve büyük bir dinginlik içinde.
... hiçbir şey anlamıyor, anlamaya da çalışmıyordu.
...ondan durup bakması değil, eyleme geçmesi bekleniyordu.
...acaba bunca gülümseyen yüzün ardında toplumun ağır bir hastalığı mı gizliydi?
Gözlerinin söylediğiyle dillerinin söylediği birbirini tutmuyordu.
Bütün olanaklarla sevilmeyi hak ediyor, ama benim cesaretim yok. Bu sevgiyi sarıp sarmalayacak ve onunla başka bir dünyaya gidecek güçte o.
Asıl diken, insanın kendini yetersiz bulmasıdır.
...donmuş gibi aynı noktada duruyor, tek başına.