Yokluğuna bir türlü alışamıyorum senin
Gökteki kuştan yerdeki karıncadan korkar oldum
Aynalara baktığımda tanıyamıyorum kendimi
Kendimden bile korkar oldum sevgilim
Yaşanası değilmiş bu dünya
Bunu seni kaybettiğimde farkına vardım
Sen benim için apayrı bir dünyaymışsın
Bunuancak öldüğün günün gecesi anladım
Ellerimi tut istedim, ellerim boş kaldı
Yatağıma uzandım, yastığım boş kaldı
Gözlerimle aradım, odalar bomboş kaldı
Yoktun ve bir daha gelmeyecektin
Ölümün gerçek olduğunu
Ancak seni kaybettiğimde anladım
Sanma ben yaşıyorum
Sen bir daha öldün
Bense hergün ölüyorum
Ve seni çok özlüyorum sevgilim...
Felaketim olmuştu gidişin, bugün o felaketten artakalan yarımla yaşıyorum. Gözlerin aklımdan bir an bile çıkmıyor. Sol yanımdaki ateş hiç sönmedi, her geçen gün biraz daha canlanıyor gülüm.Gittiğinden beri nefes alışım düzensiz, bakışlarım mat ve donuk, hayata olan hırsımı her geçen gün biraz daha yitiriyorum. Gelecekmişsin gibi yaşamak, her gün