Bir insana kendinizi tamamen açmanın şeffaflık olduğunu düşünürsünüz ama sizinle ilgili her şeyi bilen bir insanın size saygısı azalır. Samimiyet saygıyı göz ardı ettirir.
Küçüklükten beri bizi "okuyun" diye büyüttüler. Okumadigimiz okul kalmadı ama okumanın toplumdan bir geri dönüşünü alamadık. Aksine okuyan insanın aşağılandığı bir çağa denk geldik. Yanlış zamanda bilinçlendik. Bu çağ tamamen cahillerin mutlu olduğu bir çağ.
Üniversitedeyken en azından askerliği kısa dönem yaparız diyorduk. Şimdi onun da bir farkı kalmadı. Zaten güzel olan dönemleri hep iskaladik.
Okur Takip Önerileri
Şu araba muhabbeti yapanlarla hiç ortak noktam yok arkadaş. Anlatıyorlar ama sadece kafa sallıyorum. Bir insan galerici değilse gündemi niye hep araba olur?
Önceden derde sahip olmanın da bir cazibesi vardı. Derdi olan da bu cazibeye güvenir, halinden anlanılmasının gecikmesini sorun etmezdi. Hatta belki bundan keyif bile alırdı. Çünkü sohbetlerin odak noktasıydı derdi olan. Telefonları susmaz, evi ocağı boş durmaz, yüzünü güldürene kadar yedi kuyuda su kalmazdı.
Oysa şimdilerde o kadar azaldı ki, birinin ötekine çıkarsızca harcayacağı vakit. Bir zamanlar sahip olmanın bile cazibesi olduğu o derdin, rüzgarına değmek bile artık, yalnız kalmaya delil...
Önceden derde sahip olmanın da bir cazibesi vardı. Derdi olan da bu cazibeye güvenir, halinden anlanılmasının gecikmesini sorun etmezdi. Şimdilerde çıkarı olmayan birinin bir diğerine harcayacak vakti o kadar azaldı ki; küçücük bir derdi bile yüklenmeye korkuyor insanlar. Hollywood filmlerinin o meşhur sahnesi gibi; yara alınca "ben başımın çaresine bakabilirim" diyorlar, "siz devam edin"...
Kendimi çok yalnız hissediyorum. Bu herkesin "şımarık ilgi arzusu" dışında, gerçekten hissettiği bir şey mi yoksa bana mı özgü bilemiyorum. Bir insanın hiç arkadasi olmaz mı? düşüncelerimi dile getiriyorum kimseyle aynı frekansta değiliz. Benim düşüncelerimi eleştirmek, aşağılamak için yarışıyor insanlar. Biraz iyi niyetli olunca hemen suistimal ediliyorsun. Kendini geri çekince bu içine kapalı diyorlar. Dertlesecek biri yorum yapsın, konuşmak istiyorum.
insan ortalama 60 yıllık ömrünü her zaman potansiyelinin altında tamamlar. Çünkü insan yaratıcılığı, çevrenin yol açtığı "engellemeler", "ağır eleştiriler" ve girişime set ören öncül yargılarla çevrelenir. Yazılan bir metne eleştiri, okunan bir şarkıya eleştiri, geliştirilen bir cihaza eleştiri, oluşturulan bir organizasyona eleştiri, potansiyel yaratıcının, değerlenebilecek ürününü henüz doğum anında ortadan kaldırır.