Sabitlenmiş gönderi
İnsanlarla beraberken kendimi rahatsız hissediyorum. Benden uzak şeylerden söz edip, benim duymadığım heyecanlar duyuyorlar. Ama kendimi en çok onlarla beraberken güçlü hissediyorum. Söyle düşünüyorum: Onlar bütünün bu küçük parçaları ile varlıklarını sürdürebiliyorlarsa, ben de sürdürürüm. Ama yalnızken ve kendimi bir tek duvarla, nefes almakla, tarihle kendi sonumla kıyaslayabildiğimde bazı tuhaf şeyler olmaya başlıyor. Anlaşılan ben zayıf bir adamım.
Sayfa 38Kitabı okudu
Anlattığı korkular, kuşkular ve kişisel trajediler yıllardır benim de yakamı bırakmayan şeylerdi ve kendi karanlığımın bir parçası olan bu şeyleri yaşamımı sürdürebilmek için bastırmak zorundaydım. Bazen içimde onları tuttuğum hapishaneden firar eden şeylerdi bunlar. Bazen de, gecenin bir yarısında, yapayalnızken, yüzümü dönebileceğim hiç kimse yokken, dışarı çıkıp hayatı bana zindan etsinler diye kapıyı onlar için ben açıyordum.
Sayfa 112Kitabı okudu
Tam kendini astığı sırada telefon çalsaydı ne olurdu acaba? Henüz hayattayken, bilinci yerindeyken ve artık kendini çözmesinin imkanı yokken?
Sayfa 63Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
bazen hala düşünüyorum son noktayı koymayı; havagazı,
19. kat penceresi, bir saatte dört şişe viski
ya da saatte 130'la betona dalmak.
İntiharı ilk düşündüğümde 13 yaşındaydım ve
başarısızlıklarla dolu hayatımda
o günden beri benimle: bazen öylesine
geçirirdim aklımdan, küçük
provalar,
ama bazen de deli gibi
isterdim kendimi öldürmeyi.
ama, şimdi, tamamen delice olmuyor artık, sinemaya
gitmekle yeni bir çift ayakkabı almak arasında
seçim yapmak gibi bir şey
daha çok.
hatta yıllar geçtikçe
intihar düşüncesi kaybolur
neredeyse.
sonra,
birden,
canlanır:
Sayfa 42Kitabı okudu
Bir hap yuttum bu ince
Kağıtımsı duyguyu
Öldürmek için.
Sabotajcı,
Kamikaze-
Sayfa 20Kitabı okudu
işler iyice kötüye gittiğinde yapacak bir şey
yoktur, gülünesidir neredeyse, giysilerimi
tekrar giyer, dışarı çıkar, yüzleri, makineleri,
sokakları, binaları, dünyanın açılışını
seyrederim.
Sayfa 193Kitabı okudu
üst katta bir odam var ve uçucu,
dürtücü, çılgın dorukta tek başıma oturuyorum,
tembelim bu acı tarlalarında, ve dostlarım,
duvarlar, bu bir kerelik kumarı kucaklıyor-
kalbim kahkahayla gülemiyor ama bazen
gülümsüyor sarı elektrik ışığında; bu odada
bir kez daha
yalnız
oturarak
buraya kadar gelmiş
olmak.
Sayfa 166Kitabı okudu