HEP KARŞIYA, İLERİYE BAKMAK GEREK BAŞIN DİK BİR BİÇİMDE.
Bazen düşünüyorum da neleri geri teptik acaba istemeden? Mesela otobüse binmek yerine yürüyerek gitseydik gitmek istediğimiz yere, her şey farklı olur muydu? Bir sokakta yerleri inceleyerek yürümek yerine, başımız dimdik yürüseydik hayatımızın aşkı döner miydi köşedeki sokaktan? Kestirmeden gitmek yerine, uzun sokakta sallana sallana yürüseydik, her gece "keşke bir kez daha görsem" dediğimiz insanı görür müydük? Hatta birbirimize selam verip, eskiyi yad edip ince sızılı bir mutluluk yaşar mıydık? Çekindiğimiz için bir sey soramadığımızda, kaç şeyi ittik kendimizden? Cesaret edip "seviyorum" diyemediğimiz için mi sevdiğimiz insanlar hep başkalarının oldu? Hep aynı yolu tercih ettiğimiz için mi bu kadar dümdüz gidiyor hayatımız? Bilmiyoruz ve asla bilemeyeceğiz. Çünkü her zaman iki seçenek vardır önümüzde ve her zaman yalnız birini seçebiliriz aynı dakikalar içinde. Ne yazık ki, bu uzun yolculukta sağ camın yanına oturduğumuzda, sol camdan geçen şeyleri göremeyeceğiz. Başımızı sola çevirsek, sağ taraftakileri kaybedeceğiz.
ALINTIDIR.
Okur Takip Önerileri
ELLERİNLE BANA BAHARLAR GETİR...
Her karanlık, kendisini sonlandıracak şafağın tohumlarını içinde taşır.
Olanları mantığımızı kullanarak açıklamaya çalıştığımızda, "sağlam nedenler" üretiriz.
Dünyadaki bütün devletlerin bekası, devlet adı etrafında iyi olduğuna inandığınız/inandırıldığınız her ne kadar şey varsa, aile adı etrafında iyi olduğuna inandığınız/inandırıldığınız her ne kadar şey varsa onlar bir araya gelseler, yeryüzünde bir çocuğun incinmesinden ve bunu hiç kimsenin fark etmemesinden daha önemli olamazlar.
"Kendini boşuna harcamış olur insan,
Dilediğine erer de sevinç duymazsa.
Yıktığın hayat kendininki olsun daha iyi,
Yıkmakla kazandığın şey kuşkulu bir mutluluksa."
W. Shakespeare