Zeki insanlar daha çok depresyona girer. Çünkü kendilerine dayatılan anlamsızlığı ve mantıksızlığı daima sorgularlar. Değer görmedikleri yerde üzülür, kendilerine dayatılan ve insani normlardan uzak uygulamalara isyan eder ve haksızlık karşısında öfkelenirler. Gerçeğin arayışında olan bu insanlar çevreleri tarafından sıklıkla anlaşılmazlar ve tam da bu nedenlerden dolayı yalnızlığa mahkûm olup bunalıma girerler. IQ'su düşük bireylerin bu gibi problemleri genellikle yoktur. Onlar mantıksızlığı sorgulamak yerine eziyetine katlanmayı tercih ederler. Yaşamlarında olup bitenlerin sorumluluğunu almamakla birlikte etrafında yaşayanlara sıklıkla suçlamalar yöneltirler ve bundan dolayı kendi yaşamsal sorunlarını başkalarının omuzlarına yüklerler.
Bence zeki insanlar bulunduğu ortamın kalitesini arttıracak zekaya da sahiptir. Değer görmediği yerde bile sohbetinin kalitesiyle insanları etkileyebilir. Bulunduğu çevrenin anlayacağı dilden konuşmayı bilir mesela. Yalnızlık kendi seçimiyse ayrı bir konu .
Algıda seçicilik gibi diyebiliriz. Mesela bir şey almak istersin bir anda sanki her yerde onu görmeye başlarsın gibi. Bir fikre inanırsın, yaptığın her durumda bu fikri destekleyecek şeyler görmeye başmarsın gibi.