“Kuşlara dahi bir yol çizen Allah, insanı yolsuz mu bırakacaktı?
Seni yaratan, elbet yolunu da gösterir.”
-Şuara,78
Okur Takip Önerileri
Bir kitap okudu
88 syf.
·
Puan vermedi
·
1 saatte okudu
Mülk kimin, diye ortaya atılan soruyu.. onun cevabını.. vahit ve kahhar olan Allah.. mülk de onun.. sûr da..
Şimdi yürüyorum işte, bir adım daha atıyorum, bir adım daha..
Böyle böyle nereye değin gidebilirim?
Ben kendi surumu üfledim.
Ben şimdi ölmeden önce ölmeyi yaşıyorum.
Bir şeylerin eksik kalmışlığı, eksik bırakılmışlığı içinde giderek büyüdü
Ağlayabilmek, kederlenebilmek için de galiba bir parça gençlik gerekiyordu.
O, hem kendi kendisi olup hem de kendine ayna olabilir miydi? Eğer kendinden kaçabilirse, bunu mümkün kılabilirse, kendine ayna olmayı da başarabilirdi. Öyleyse yola koyulmalıydı.
Gecenin ortasında ve güneşin bağrında sen hep ordasın.
Unutulmuş birçok şey vardı ağlamasını gerektiren.
Bir sanrı gibiydi. Çok iyi tanıdığı fakat hiç görmediği bir sevgili..
ıssızlıklarla ıssızlığın uğultularıyla bir yolculuktan arta kalan son izlerle ölümle ve hayatla bütünleşmek ve paylaşmaktan daha fazla bir şey olan bunların arasında bunlarla birlikte yitip gitmek.. ne kadar çağırsa, ne kadar onun içinde olsa, o ne kadar kendi içinde olsa bu özlemin doymayacağını biliyordu: öyleyse onu çağırmaktan daha fazla bir şey olan bir iç açışıyla kucaklamalıydı.