"Oysa hayata yetişmek için,
biraz yavaşlamaya ihtiyacımız var "
yavaşladığında yetişirsin kendine ...
yavaşladığın da görebilirsin
içinde ki uçurumu ...
“Kitapları hep altını çizerek okurum. Çizdikçe hissederim, kalbime yazarım, aklıma kazırım. Çizdiğim satır gibi görünse de aslında nakşettiğim içimdir.”
Sürekli yeni sayfalar açıyorum ve onları mahvediyorum, tıpkı yazı defterlerimi mahvettiğim gibi; öyle çok başlangıç yapıyorum ki hiçbirinin sonu gelmiyor..
İkinci Dünya Savaşı sırasında Hiroşima'ya atılan atom bombasının on yıl sonra etkilerinin görülmesiyle Lösemiye yakalanan Sadako'nun son anına kadar umudunu kaybetmemesi.. Dili yalın ve sürükleyiciydi . Son sayfasında hissettiğiniz hüzün ve hayata dair kaybetmemeniz gereken umut için okumaya değer ..