Ah, ne çok gizlisi saklısı oluyor insanın bir ömür boyu. Sırlarına hapsoluyor, evden çıkamaz hale geliyor ama sonra zamanla bırak dünyayı, bırak ülkeni, kendi mahallende bile ne kadar önemsiz, kendi apartmanında, ailende bile bir "hiç" oluşunu anlayınca, sırlarının da bir önemi kalmıyor. İster birlikte gömül ister haykır pencerenden, apartman bile kentle birlikte dönüşüyor, senin sırların aynı kalıyor, varsa yoksa mazi, arada bir de nostalji.