zahide
@shutterbug
“Bırak, sıkı sıkıya tutmadığında seni bırakacak şeyleri..”
206 okur puanı
Aralık 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Hiçbir insan ve hiçbir kader, bir başka insanla ya da kaderle kıyaslanamaz.
Sayfa 93
Bir kitap okudu
282 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Acıya karşı bağışıklık kazanmamızı sağlayacak bir yaşam tarzı olmadığını anlasak, her şey çok daha kolay olurdu. Mutluluğun doğasında acının da olduğunu. Biri olmadan öbürünün de olamayacağını. Tabii ki farklı düzeylerde ve miktarlarda. Ama hiçbir hayatta sonsuza kadar saf bir mutluluk içinde olamayız. Öyle bir hayat olabileceğini düşünmek ancak yaşadığımız hayattaki mutsuzluğumuzu büyütmeye yarar.
Sayfa 177
Tek bir şeyi farklı yapmak çoğu zaman her şeyi farklı yapmaktır.
Sayfa 110
Zaman içinde mutlu anlar da acıya dönüşebiliyordu.
Sayfa 21
Mutsuzluk işlevseldir, mutsuz olduğunuzda geri çekilir, dinlenir, güçlenir, enerji bulur, yeniden yola koyulursunuz. Mutlusuzluk ise enerji vampiridir..
Sayfa 25
"İnanırsan olur", "istersen başarırsın", "içindeki sonsuz gücü ortaya çıkar" gibi zırvalara inanan insan, basitliğini ve doğanın içindeki mütevazi rolünü idrak etmek yerine hep onu inkârı seçti. Biricik ve özel değilken böyle olduğunu sanmak ise sonunda tüm dünyaya mutlusuzluk virüsünü bulaştırdı.
Sayfa 24
Sadece çakma spiritüel yolculuklar değil, motivasyon, liderlik, ikna, etkileyicilik, başarı, mutluluk, çekicilik, kişisel gelişim derken nasıl da yüksek özgüvenli, özel ve değerli olduğunu düşünen bomboş, fabrikadan çıkma seri üretilmiş mutlusuz bir kitle oluştu. Değerliliğini kanıtlamak için sosyal medya filtreleri kullanan, alışveriş yapan, şık kıyafetler giyen, pahalı arabalara binen, tüm dünyayı gezen, gezerken de meditasyonunu, yogasını ihmal etmeyen sıradan bir güruh.
Sayfa 17
Oysaki insan gelecekte istediği gibi olma gücüne sahip bir olasılıktır. Zihnini özgürleştirebilirse kendini oluşturabilme becerisine potansiyel olarak sahiptir.
Sayfa 16
Şu anda okuyor
%20 (26/128)
Batı’da Aydınlanma döneminin ürünü olduğunu gördüğümüz aydın, her şeyden önce “aydınlanan” bir insandır. Bunun Osmanlı toplumunda Tanzimat döneminde ortaya çıkmaya başlayan türü ise “aydınlatan”dır. Yani aydın, Batı bilgilerini bir ayna gibi kendi toplumuna yansıtma görevini kendine yüklemiştir. Bu çerçevede Batılı entelektüel sürekli bir “öğrenci” iken Osmanlı münevveri, müfredat programı ve içeriği Batı’dan aktarılan sürekli bir “öğretmen” olarak görülmektedir. (…) Bundan dolayıdır ki Türkiye’de “Aydınlanma” dönemi diye bir dönem olduğunu kabul edemiyoruz. Çünkü “Aydınlanma”, doğal bir fikir evriminin sonucu olacak yerde, 19. yüzyıl ortasında birdenbire dışarıdan gelen bir fikir aşısının ürünü olarak doğmuştur.
Sayfa 79
