ANDREY VOZNESENSKİ - İLK BUZ
Telefon kulübesinde titriyor bir kız
Büyük mantosunun içine gizlemiş
Gözyaşlarının dudak boyasına
Karıştığı yüzünü.
İncecik avuçlarına hohluyor
Parmakları buz tutmuş.
Bir başına dönecek evine
Buzlu sokaklarda.
İlk buz. Buzun ilk tutuşudur.
Telefon cümlelerinin ilk buzu.
Donmuş yaşlar parlıyor yanaklarında
Gönül kırıklığının ilk buzları.
ANDREY VOZNESENSKİ - SEN
Hiçbir zaman rüyalarıma girmiyorsun Sen.
Gerçekte yaşayışım senin varlığınladır.
Rüyalara giriyor bunun dışında her şey.
Ve bunlar kötü rüyalardır.
Saten yastığında uyuyorsun.
Güneşte tamamen yandın,
Bir çay süzgeci gibi nefes alıyor
Traşlanmış koltukaltı.
İşte Sofia rıhtımı!
Gıcırtısı balkon kapısının.
Ballanmış metafiziği
Senin kokunu veren ıhlamurların.
Andre Breton - O Taraçaların
O taraçaların en üstlerinden biz kuşları daim büyüyen sen
Her gece çiçekli bir dal yapan omuzlarından o kuşlar biz o canım
Arabanın kollarına
O kuşlarınız biz kıvılcımlardan daha parlak fışkıran bileğinden
O iç çekişleriyiz camdan heykelin o dirsekleri üzerinde kalkıp
doğrulan uyurken biri
gedikler açılan o pırıl pırıl yatağında
gedikler ki oradan
Okur Takip Önerileri
Andre Breton - Olmak
Büyük çizgileriyle tanıyorum umutsuzluğu. Kanadı yok
umutsuzluğun, akşam vakti deniz kıyısında bir taraçada,
toplanmış bir sofrada kalayım demiyor. Umutsuzluk bu, o bir
sürü olayların dönüşü değil bu, tıpkı akşam karanlığında bir
karıktan öbürüne giden tohumlar gibi. Bir taşın üstündeki
Alan Ginsberg - Şiir Sanatı
AKADEMİLER İÇİN:
Kendini bilmez bir yığın cahil cühela
korkak ve cansıkıcı herif kalkıp şiire saldırıyor.
Şiirin nasıl yaratıldığını bilmeden.
Bu düdüklerin yoluna bir şiir çıksa,
onu tanımadan geçip giderler.
Geçip gitseler gene iyi, güpegündüz ırzına geçerler
onun.
POLİTİKACILAR İÇİN:
Benim şiirim çılgınlıktır, meleksel çılgınlık!
Tamam mı?
Benim şiirimin, kimin kime ateş etmesi gerektiği
konusundaki materyalist önerilerle
hiçbir ilgisi yoktur.
Birey, düş gücünün gizleri...
bir başka deyişle, koşullara sığmayan can,
böylesi bilinçlilikler için satılığa çıkarılmamıştır.
Evren yepyeni bir çiçektir.
Ve Amerika bir gün keşfedilecektir.
Allen Ginsberg - LSD:25
Milyonlarca gözlü bir canavar bu
Tüm fillerinde ve kendi varlığında saklı
Elektrikli yazı makinesini titretiyor
Kendi üstüne takılı elektrik sanki, telleri de var
Geniş bir örümcek ağı
Ağın milyonlarca örgüsünden birinin üstündeyim ben bir kaygılı
Yitik, ayrılmış, bir solucan, bir düşünce, bir öz
Çin'in milyonlarca iskeletinden biri
Özel
Allan Ginsberg -Mandala
Tanrılar kendi gövdeleri üstünde hora tepiyorlar
Yeni çiçekler açıyor Ölüm'ü unutarak
Göksel gözler kuruntunun yürekvuruğu ötesinde
Şen şakrak Yaratıcı'yı görüyorum
Bandolar dünyalara marşlar çalmak için kalkıyor
Bayraklar ve flamalar aşkınlık içinde dalgalanıyor
Sonsuzluk içinde en sonunda çok gözlü bir görünüm kalkıyor
Yapıttır bu! Bilgidir bu! İnsanoğlunun sonudur bu!
Allan Ginsberg -Şarkı
Dünyanın ağırlığı
aşktır.
Yalnızlığın yükü
altında,
Hoşnutsuzluğun yükü
altında,
o ağırlık
taşıdımız o ağırlık
Alfred Lord Tennyson - Herşey ölecek
Mavi nehir akar ahenkle,
bakarken.
Ilık ve geniş güney rüzgarları
gökyüzünde eserken.
Beyaz bulutlar ardısıra
geçerken.
Bu mayıs sabahında her
yürek neşeyle çarparken.
Alfred Lord Tennyson - Engeli Aşmak
Günbatımı ve akşam yıldızı
açık bir çağrı bana.!
Engellenmenin inlemesi olmayabilir,
denize saldığımda.
Ama, şu gel-git uykuda görünen,
ses ve köpükle dolu fazlasıyla;
sonsuz derinliklerden çekilince
döner yuvaya.
Alacakaranlık ve akşam çanı
ve karanlık sonra;
ayrılığın kederi olmayabilir
engine açılınca.
Sel taşıyabilir beni uzaklara
zaman ve mekan sınırlasada.
Umarım görürüm kılavuzumu yüz yüze,
engeli aşınca.
Alfred Lord Tennyson - Hiçbir şey ölmeyecek
Irmak, bakarken ne zaman
akmaktan yorgun olacak..?
Rüzgar gökyüzünde ne zaman
esmekten..?
Bulutlar ne zaman geçmekten
yorgun olacak.
Yürek ne zaman çarpmaktan..?
Doğa ölecek mi..?
Alfred Lord Tennyson - Terkedilmiş Ev
Yaşam ve düşünce
yan yana uzaklaşır.
Kayıtsız kiracılar
kapı ve pencereyi bırakan açık,
pencerelerde ışık yok
kapı menteşelerinde ses.
Kapat kapıyı ve panjurları
pencerelerden göreceğiz
terkedilmiş karanlık ev
çıplak ve boş.
Çık gel, yok şenlik daha
ve neşe yaratan ses burda.
Yeryüzüne inşa edilen ev
devrilir tekrar toprağa.
Çık gel, yaşam ve düşünce
barınmaz artık burda.
Ama, muhteşem bir şehirde -
büyük ve uzak bir şehir -
alınan yıkılmaz bir konak,
kalır mıydı bizimle.
ALFRED DE VİGNY - Romalı Bir Hanımın Banyosu
Parlak ve siyah tenli Mısırlı bir kadın köle
Aynanın çelik sapını diz çöküp uzatır sahibine:
Saçlarını örmek için Yunanlı bir Bakire
İki beliği birleştirir İsis’in ölçüsüyle;
Ve Miletliler gibi giyinmiş tünikli bir hizmetçi ,
Süt kâsesinde yıkar onun ayaklarını, bileklerini .
Lal rengi damarlı bir mermer kurnada
Pembe su onu buyur eder ; ve Latin kızları sonra
Uyuşuk kollarına hoş parfümleri dökerler,
Canlı bir günün can sıkıcı ışınlarını kaybederler,
Yumuşacık derinin kalın kıvrımları altına
Işık düşer, gevşek ve arzu uyandırıcı tarzda :
Birkaç kadın çiçek taçlarını kırarak,
El çabukluğuyla renkleri dağıtarak,
Onları çeşmenin sularına yağmur şeklinde atarlar,
Kırıntıların hoş kokuları sahiplerini sarar,
O ise, altın lirin tellerine dokunur ve çalar,
Genç Konsülü düşünür, uyur ve hayal kurar
ALEKSANDR SERGEYEVİÇ PUŞKİN - Hoşça kal Aşk Mektubu
Ne kadar ağırdan aldımsa da,
Ne kadar istememiş olsam da,
Elim emrediverdi,
Bütün mutlulukları ateşe vermeyi.
Ama yeter, vakit tamam;
Yan aşk mektubu!
Hazırım, aldırmaz artık ruhum hiçbir şeye.