Hava döndü, sonbahar kendini iyiden iyiye hissettiriyor.
Bu mevsimin insan üzerinde farklı bir etkisi var.
Yapraklarıyla vedalaşan ağaçlar, güneşle arasına mesafe koyan gökyüzü ve
rüzgâra gebe sokaklar, karşılaştığı herkesi oyuna dahil etmeye istekli.
Gel diyor, yeni bir döngüye hazırlan hadi.
Bu çağrıya kulağımı kapatamıyorum.
Güzün davetini kabul ediyorum.
Biraz üşümeye, yapraklarımı dökmeye, yenilenmek için duraksamaya kucak açıyorum.
Bu beni öyle rahatlatıyor ki..
Sanki omuzlarımı kasmışım uzunca bir süre de, bırakmayı keşfediyorum.