Araf
Yetim bir gözyaşı dökülür avuçlarıma
göğsüm kıbleye, bedenimse arafa dönük.
Çıplağım, kaderimin götürdüğü yerdeyim
sonsuzluğun ufkunda ağır ağır nefes alıyorum,
Bir ezan vakti beş vakit günahtayım.
Sayfa 28
"Biz ki gerçeği bahçede bulup
Adsız bir çiçeğin bakışlarında
Ve de ölümsüzlüğü sonsuzluğun ufkunda
İki güneşin bakışlarında asılı bulduk"
Sayfa 42 - Islık YayınlarıKitabı okudu
İnsanlar bazen doğruyu duymak istemezler çünkü içinde yaşadıkları yanılsamanın yok olmasını kaldıramazlar.
Seyyid Nesîmî
Nesimi anlatırken Türk halk edebiyatında iki tane Nesîmî olduğunu ve genellikle bu iki Nesîmî’nin birbiriyle karıştırıldığından bahsetmiştim. Bunlardan birisi 14. yüzyılda Bağdat'ta doğmuş, Halep'te derisi yüzülerek öldürülmüş olan tasavvuf şairi Seyyid Nesîmî, diğeri ise dün anlattığım 17. yüzyılda yaşadığı sanılan ve
Bir ülkücü ıslah olmaz: Onu gökten aşağı atsalar, bu sefer de cehennem ülkü edinir.
kapımın üzerinde bunlar yazılı
Kendi evimde otururum.
Kimseyi taklit etmiş değilim,
Kendisiyle alay etmemiş olan
Her üstadla da alay ettim.
Bir nesneyi hem sevebilen hem onunla alay edebilen kimse dehaya erişmiş demektir.
Pişmanlık köpeğin taşı ısırması gibidir, budalalık yani.
Deri değiştiremeyen yılan ölür. Düşünce değiştirmesine engel olunan kafalar da öyle; bunlar kafa olmaktan çıkarlar.