Bilgin kendini tanımaktan kaçınır; kendi köklerini toprağa gömülü tutar.
Bütün ülkücüler hizmet ettikleri şeyin dünyanın en iyi nesnesi olduğunu hayal ederler. Gelişip serpilmek için ülkülerinin, insanların bütün öteki girişimlerinde kullandıkları aynı pis kokan gübreye muhtaç olduğuna inanmak istemezler.
Bir ülkücü ıslah olmaz: Onu gökten aşağı atsalar, bu sefer de cehennem ülkü edinir.
Bir büyük adamı tutanlar onu övmek için kendilerini kör etmeye alışıktırlar.
İsterim ki ilkin kendine saygı gösterilmekle işe başlansın: Gerisi gelir artık. Böylelikle insan başkaları için yaşamaz olur artık: Onların en az bağışladıkları da budur.
En küçük olayların bile üzerimize nasıl iz bıraktıkları bilinince, bunların çizdiği yoldan ayrılmak gerektir. Ve insan bu küçük olaylardan kurtulamaz. Düşünen adamın, yaşamak istediği her nesne üzerinde hemen hemen doğru bir fikir sahibi olması gerekir.
İşitilen ya da okunan her yerini düşünce çok düşünen kimseye bir zincir biçiminde görünür.
Öğrenip ölçmek istediğin nesneden hiç olmazsa bir zaman için uzaklaş. Ancak şehirden ayrıldığın zamandır ki evlerin üzerlerinde yükselen yüce kuleleri görebilirsin.
İnsan bütün bir yıl sustu mu gevezeliği unutur ama konuşmayı öğrenir.
Hakkımızda bildiklerimiz, belleğimize sakladıklarımız, mutluluğumuz bakımından sanıldığı kadar kesin değildir. Günün birinde başkalarının hakkımızda bildikleri ya da bildiklerini sandıkları şeyler üzerimize yıkılıverir, o zaman asıl önemi olanın bunlar olduğunu kabul ederiz. İnsan kötüye çıkan adını değil de, vicdanının kötülüğünü daha kolay tasfiye eder.
İnsan geçimini bir düşmanla savaşarak sağlıyorsa, bu düşmanın ölmemesi onun menfaati icabıdır.
Barış zamanında savaşçı kendine çatar.
Derin düşünen kimse, nasıl davranırsa davransın ya da yargılasın, daima haksız olduğunu bilir.
İnsanın ancak kabul etmediği şeyi övmesi hem ince, hem soylu bir nefse hakimiyettir: Yoksa insan kendini över, ki bu da zevke aykırıdır. Bu nefse hakimiyet sizi anlayışsızlıkla karşılaştırır şüphesiz. İnsanın bu zevk ve ahlak lüksünü kendine sunabilmesi için budala aydınlar arasında değil, anlaşmazlıklarla yanlışların kendi ayırtılarıyla hâlâ sevindirebildikleri kimseler arasında yaşaması gerektir! Yoksa pahalıya oturur bu! "Beni övüyor, demek hak veriyor bana! "Bu eşekçe mantık, biz dünyadan elçekmişlerin hayatımızın yarısını berbat eder, eşekleri çevremize ve dostluğumuza sokar çünkü.
Gerçek'ten yüz çevirip sözde derinliklerden hoşlanan kimseler, gerçeğin çirkin olduğu kanısındadırlar: En çirkin gerçeği bilmenin bile güzel olduğunu anlayamazlar. Sık sık ve derin derin öğrenmeye çalışan kimse sonunda bulunması kendisine daima mutluluk veren o büyük gerçeği hiç de çirkin bulmaz artık. Güzellik kendinde olan bir nesne var mıdır? Öğrenmeye çalışan kimsenin mutluluğu dünyanın güzelliğini artırır, her şeyi daha güneşli hale sokar. Bilgi, güzelliğini nesnelerin yalnız çevresine değil, o nesnelerin içine de koyar. İnsanlığın da buna tanık olmasını dileyelim.