Yerli, günlük hayatında mecazî, sembolik ve istiareli bir dil kullanır. En basit bir fikri ifade etmek için bizim retorik dediğimiz bir üslûb kurar. Meselâ: "Harp tehdit ediyor,, yerine "ufukda siyah bir bulut yükseliyor,, der. Ve yine "harp başladı, yerine, "yollar tıkandı,,, "sulha karar vermek, yerine "tomahawk (balta)ı toprağa gömmek,,, "beni aldatmak istiyorsunuz,, yerine, kalbinizle değil, dudaklarınızla konuşuyorsunuz, "size söylenen hikâyelere aldanmayınız,, yerine "kuşların şarkılarını dinlemeyiniz,,, "münaka- şa için toplanmak,, yerine "toplantının ateşisini yakmak,, v.s. derler