İnsan kendinden bir adım öteye dahi gidemez, çoğu zaman. Ne ise odur, başka bir şey olamaz. Öyle bir zaman gelir ki içimizde yatan kin, nefret, habis bir çöp gibi yayar kokusunu etrafa. Biriken bütün hasetler bir kurşunun gövdeyi delip geçmesi gibi delip geçer muhabbeti, özgürlüğü, birliği, dayanışmayı. Böyle başlayan dünya telaşı böyle de devam eder.
Güçlü kalemi, fikriyatı, özgünlüğü noktasında hayran olduğum ve severek okuduğum Güray Süngü bu kitabıyla da beni bir hayli etkiledi. Okudukça, zihnimde canlanan sahnelerin günümüz dünyasına benzerliği dikkatimi çekti.
İçeriğe kısaca değinecek olursam:
Küçük bir adada yaşayan ve kendi kendilerine varlıklarını sürdüren bir halkın, başka bir adadaki savaştan kaçıp gelen "zedelerle" beraber değişen hayatlarını anlatıyor Güray Süngü. Öncelikle zedelere merhamet, yardım, kabul ile başlayıp devam eden günler "Yüksek Ülke" ismindeki ülkeden gelen adamlar ile birlikte ekilen haset, ayrım, düşmanlık tohumlarının büyümesiyle devam ediyor. Göğü gözlerine doldurmak isteyen Yamuk, anlattığı masalları bitmeyen Ana, her şeyin farkında olanlara has suskunluğa sahip Korkor ve hikayesi başkalaşan birçokları...
Velhasıl başlangıçta yazdığı gibi "Bir varmış iki yokmuş. Sonra rab bir daha yaratınca iki olmuş. İki olunca iki biri bilmez olmuş. Bu masal odur."
Tavsiyedir, sevgiyle.
