Duygularımı daha önce anlatabilseydim anlatırdım. Peki ya şimdiki zaman geldi de ne oldu hala anlatamıyorum. Çok şey demek istiyor içim. Ama sanki uygun kelimeler dudaklarımdan çıkamıyor. İçimde biriktirdiğim duygular ve hisler var olmuş olan kelimelerin hızına yetişemiyor . Beynim başka bir yerde beynimin içindeki duygular başka bir yerde. Kalbimin içi ise sanki uzun zamandır benimle değil gibi . Hala sana sarılmayı bekliyorum ama artık belli bir beklediğim zaman yok. Artık ne eylül'ü bekliyorum ne de ocak'ı. Hala içimde yüreğime yerleşmiş geçmişin bir korkusu var . Sanki hep benimle birlikte ama şimdiki zamanda geçerli bir dayanağı yok. Uzun zamandır biriktirdiğim cümleler çıkmak için o kadar çaba sarf ediyor ki bunları ancak şimdi söyleyebildim. 6 yıl önce sanki hiç bırakmamış gibi olduğumuz yerden aynı hissiyatla olmasa da daha güzel bir hissiyatla devam etmek üzere yola çıkıyoruz. mutluyuz mutluyum mutluyuz mutluyum mutluyuz mutluyum.
Aklımdan geçen her kelimenin kağıda akmasını, beni anlatmasını, beni yormamasını hayal ediyorum.... Gözlerimi kapattığımda bir başka dünyada, belki bir denizin üzerinde upuzun yatıyor halde, belki de hiç var olmamanın hafifle içinde bulmak.
Nerden geliyor bu öfkem. Neden böyleyim. Sevdiklerimi bile sevmiyorum. Öylece dururken bir anda çıkıveriyor ağzımdan tüm öfkem, sinirim, acılarım. Birleşip çığ gibi oluyorlar üzerime doğru. İstemiyorum. Dur artık diyorum kendime. Neden dinlemiyorum kendimi. Cidden seviyorum. Öyle seviyorum ki sen olmadan olmayan bir hayatım var. Ama gel gör ki çok gergin bir insan oldum . Pişmanım ve geri donemiyorum.