Uzun zamandır merak ettiğim bir yazardı Camus. Tam da bu yaşımda bu zamanda okumam gereken bir kitapmış. Okurken Mersault zaman zaman anladığım, hak verdiğim, kendimden izler bulduğum zaman zaman da sinir bozucu bulduğum bir karakter oldu. Kitapta en çok annesinin ölümüne ''olması gerektiği gibi'' bir tepki vermediği için eleştiriliyor Mersault. Hatta eleştirilmekle kalmayıp böyle davranan birinin babasını öldüren katilden bir farkı yok diye de suçlanıyor. Bu tarz konularda toplumsal yargıların oluşmasını hep garip bulmuşumdur. Her ailenin kendi doğası vardır. Bazı anneler doğumla birlikte emekli olurlar annelikten. Herkesçe kabul edilen o duygusal bağ hiç oluşmaz ve sonrasında da böyle bir kayıpta hissiz olmak pek de garip olmaz. Ama bu yargı makamları genelde bu kısımları pek irdelemez. Yaşadığı zamanı da göz önünde bulundurunca farklı olmaya hiç müsaade edilmeyen bir çağın kurbanı olmuş Mersault. Hem de sadece hayatını mümkün olduğunca kendi halinde yaşamaya çalışırken. Toparlamam gerekirse kitabın aldığı ödülü son derece hakettiğini, beğenmeyenler için de daha zamanının gelmemiş olabileceğini söyleyebilirim.