Düşürdüm ömrümün bir parçasını
Sen lrmağına
Sen Mişel Köprüsü'nden
Mösyö Düpon'un, oltasına takılacak bir sabah
Ömrümün bir parçası
Çiselerken aydınlık
Mösyö Düpon, çekecek çıkaracak onu sudan
Paris'in mavi suretiyle birlikte
Ve hiçbir şeye benzetemeyecek
Ömrümün bir parçasını
Ne balığa
Ne pabuç eskisine
Ve atacak onu Mösyö Düpon
Gerisin geriye
Paris'in suretiyle birlikte suya
Suret kalacak eski yerinde
Sen lrmağıyla akacak
Ömrümün bir parçası
Irmakların mezarlığı
Büyük denize kadar
Nazım Hikmet Ran
Okur Takip Önerileri
youtu.be/9IdjC1RwCGQ
Bir keresinde onu dans ederken gördüm, Balzac heykelinin önünde. Yüzü çok güzeldi, dansı harikaydı. Kuğunun ölmeden önceki son şarkısı gibi gülümsedi. Bir zamanlar olduğu herşeydi. O anı çaldım ve zihnime kilitledim. Orada durup beni rahatlatması için son günlerimde.
Auguste Renoir
Hayatın en hüzünlü anı, mevsimine kapıldığın kişinin bahçesinde açabilecek bir çiçek olmadığını anladığın andır.
Gerçekçi olduğunu söyleyip hayatı etrafındakilere, en kötüsü kendine zehir eden bir kesim var. Hepimiz bir şeyler yaşayarak öğreniyoruz. İdrak edebildiğimiz beyin gibi bir sisteme, sezgiye sahibiz. Bu sadece bu kesime mi bahşedildi biz ne yaşadığımızı bilmeden etrafta mı dolaşıyoruz. Bazılarımız hayal dünyasında yaşıyor çünkü gerçek dünya ilgimizi çekmiyor. Kraliyet mensubu olmak gibi katı bir sistemin içine doğmadıysanız mantık yönetiminde bir yaşam çok da gerekli değil bence çok da şey yapmayın. Deli yaşayın güzel yaşayın..