M.İzan
@talihsizcaddelerdesans
Dört büyük roman, üstüne iki şişe şiir içmişiz.
39 okur puanı
Temmuz 2023 tarihinde katıldı
Sol tarafımda bir ağrı var, öyle amansız bir ağrı ki neredeyse ağlatacak. Ben bu ağrıya özlem derim. Seni özlemek sevgili, saçlarını okşamak, gözlerine bakmak istemek.
Suya mı karışmış artık şaraplar,
Yoksa havadan mı?
Rüzgârdan mı?
Bir şeyler...
Sarhoş ediyor beni
Seni gördüğümden beri
Okur Takip Önerileri
Bir aileye doğmuş olabilirsiniz ama arkadaşlarınızı kendiniz seçersiniz. Bazılarını arkanızda bırakmanız gerektiğini keşfedersiniz. Diğerleri ise tüm risklere değerdir.
İçimde cesetler var, hangi ruha ait olduğu bilinemeyen. Kalbimin kanadığı ama sabaha kadar çıkaramadığım bir ceset var.
Yaşadığım süre zarfı boyunca içimdeki sessiz çığlıkları susturamadım.
Cam gibi parçalandım. Kırıldım.
-Neyi bekliyorsun?
"Ölmek istemiyorum."dan daha çaresizce olan söz nedir bilir misin? "Yaşamak istiyorum."
Bana bir şey olmasını bekliyorum.
-Daima başarılıydın. Ama başarılı olmak istediğinden değil. Başarısız olmaktan korktuğun için. Büyüklüğüne tam engel olan da buydu işte. Kibir ve korku en basit ve en önemli dersi almana engel oluyor. Her şey seninle ilgili değil. Sevilmeyen bir insanın kalbine nasıl bir kaya gibi oturduğunu biliyorum. Sevilmeyen insan mazlum değil zalim oluyor bazen, biliyorum. Ama şunu aklından çıkarma. Güneşin bile buz tuttuğu yerde her zaman bir ışık vardır.
Pişmanlıklarımdan kurtulmayı bir türlü beceremedim. Onlarla hep yan yana yürüdük... ama bak, bundan hiç pişman değilim işte. Ne kadar yağarsa yağsın yağmur. İçimin ovasını sel basmıyor burada. Ve burada en tehlikeli öfke, iyi kalpli birinin içinden doğar. Artık ne mutlu ne de mutsuzum.
-Oyun bitene kadar hiçbir şey bitmiş değildir... hiçbir piyon, piyondan ibaret değildir. Bütün piyonlar, kozadan çıkmayı bekleyen birer vezirdir. Birçok insanın hayattaki tek amacı; etrafındaki dünyaya uyum sağlamak. Bu bir hata. Ne kadar kaybolmuş hissetsen de, kendine sadık kalırsan, yol seni daima tekrar bulacaktır.
Kaybolmanın en iyi yanı yeniden başlayabilmeyi mümkün kılmasıdır. Unutma.
Hiç hissetmedin ne kadar kırgın olduğumu. Cenaze taşımak gibi ölü bir ruh taşıyorum içimde. Köşeye geçmiş, yüzü duvara dönük bir çocuk gibi ağlayasım geliyor, bilmiyorsun.
Bunu ağız dolusu söylemedim sana hiç
Öyle kötü büyüttüler ki bizi
Sevgimizi söylerken karanlıkta bile utanırdık.
Sonra, yoksulluk vardı dünyada, ben düzeltecektim.
Benim en sevdiğim söz senden duyduğum ben'dir.
Yüzüme baktı.
"Yalnız mısın burada?" dedi.
"Dostlarım var."
"Yalnızlığa engel değil bu."
Düşündüm. Arka taraftaki aydınlık bahçeye baktım.
"Yalnızlık da çeşit çeşit, biri diğerine benzemiyor," dedim.
"Haklısın," dedi. "Benim yalnızlığım akşamları gelir."
Bir süre sarsılıyor, kendinle kalmanın çaresizliğini hissediyorsun. Bunları neden yaşıyorum diyorsun. Bu yabancılıkları, çaresizlikleri. Bu soruyu sormakta da haklısın. Kendini bazen çok güçsüz, korunmasız ve kimsesiz bulmakta da. Aynalara bile bakmak istememekte de. İnsan dünyadan koptukça kendine yaklaştı. Beklentilerini azalttıkça, öz kimliğine