M.İzan
@talihsizcaddelerdesans
Dört büyük roman, üstüne iki şişe şiir içmişiz.
39 okur puanı
Temmuz 2023 tarihinde katıldı
Kayboluşa açılan yerde tüm sokakları ezbere biliyor gibiyim. Her köşesini defalarca gezdiğim yolların kaldırım taşlarını sayıyorum gözlerim kapalı. İşte 315, 316, 317... gözlerimi açıyorum, bir uçurum. Yalnız kendimi aşağı bırakmaya kalksam bulutlar tutacak bedenimi. Öylesine düşürmek istemiyorlar çünkü. Beni yağdırmak istiyorlar. Ruhumu damlalarına katarken boğazıma dizilen taşları tek tek yağdırmak istiyor her biri. Çaresiz baş sallıyorum. Ne takatim var ne kelimelerim. Sudan damlalara birkaç tanede ben ekleyiveririm diyorum yaşlarımdan, fena mı? Beni tutacaklarından emin bir adım atıyorum boşluğa. Düştüğümü hissediyorum. Tuhaf geliyor. Açmıyorum gözlerimi. Bir şeyler ters. Şimdi diyorum, şimdi yumuşak bir şeyler tutacak bedenimi. Tutmuyor. Öyle sert, öyle acı ki tenimin değdiği yer, yağmurlar dahi acıyor halime. Reddediyorlar yağmayı. Gözlerim henüz açılmadı. Çakıldığım yeri yokluyor parmak uçlarım. Bir şeyler batıyor, yırtıyor ve kanatıyor. Kanayan yerlerden mavi sıvılar akıyor göz kapaklarıma. Maviden ağlıyorum. Maviye ağlıyorum. Kimse yok, gözlerim dikili. Etrafım kör. Birden bir şimşek sesi çakılıyor kulaklarıma. Bu sefer de şarkıları duyamayacağım bir daha diyorum. Kulağıma çalınan notalardan bir haber öleceğim. Sayıklıyorum. Bir şeyler ıslatıyor saçlarımı. Yoğun bir sıvı. Dokunuyorum, içimden bir ses şiirlerin dizelerini çığlıklar eşliğinde okuyor bana. Anlıyorum. Saçlarımda şiirler ölmüş.
Okur Takip Önerileri
Sonra kaçmaya devam ettim. Kendimden kaçmaya... Çünkü artık yeni bir sızı istemiyordum. Yeni bir yaraya ihtiyacım yoktu. Bendekiler bana ziyadesiyle yeterdi.
Uyanır uyanmaz seni düşündüm. O anda kavradım, sana yakın olamayacağım bir yerde yaşayamayacaktım. Benim için senden başka bir kurtuluş yoktu.
Çivisi çıkmış bu dünyada duvarıma astığım en güzel tablomsun.
Sol tarafımda bir ağrı var, öyle amansız bir ağrı ki neredeyse ağlatacak. Ben bu ağrıya özlem derim. Seni özlemek sevgili, saçlarını okşamak, gözlerine bakmak istemek.
İçimde cesetler var, hangi ruha ait olduğu bilinemeyen. Kalbimin kanadığı ama sabaha kadar çıkaramadığım bir ceset var.
Yaşadığım süre zarfı boyunca içimdeki sessiz çığlıkları susturamadım.
Cam gibi parçalandım. Kırıldım.
-Neyi bekliyorsun?
"Ölmek istemiyorum."dan daha çaresizce olan söz nedir bilir misin? "Yaşamak istiyorum."
Bana bir şey olmasını bekliyorum.
-Daima başarılıydın. Ama başarılı olmak istediğinden değil. Başarısız olmaktan korktuğun için. Büyüklüğüne tam engel olan da buydu işte. Kibir ve korku en basit ve en önemli dersi almana engel oluyor. Her şey seninle ilgili değil. Sevilmeyen bir insanın kalbine nasıl bir kaya gibi oturduğunu biliyorum. Sevilmeyen insan mazlum değil zalim oluyor bazen, biliyorum. Ama şunu aklından çıkarma. Güneşin bile buz tuttuğu yerde her zaman bir ışık vardır.
Pişmanlıklarımdan kurtulmayı bir türlü beceremedim. Onlarla hep yan yana yürüdük... ama bak, bundan hiç pişman değilim işte. Ne kadar yağarsa yağsın yağmur. İçimin ovasını sel basmıyor burada. Ve burada en tehlikeli öfke, iyi kalpli birinin içinden doğar. Artık ne mutlu ne de mutsuzum.
-Oyun bitene kadar hiçbir şey bitmiş değildir... hiçbir piyon, piyondan ibaret değildir. Bütün piyonlar, kozadan çıkmayı bekleyen birer vezirdir. Birçok insanın hayattaki tek amacı; etrafındaki dünyaya uyum sağlamak. Bu bir hata. Ne kadar kaybolmuş hissetsen de, kendine sadık kalırsan, yol seni daima tekrar bulacaktır.
Kaybolmanın en iyi yanı yeniden başlayabilmeyi mümkün kılmasıdır. Unutma.
Hiç hissetmedin ne kadar kırgın olduğumu. Cenaze taşımak gibi ölü bir ruh taşıyorum içimde. Köşeye geçmiş, yüzü duvara dönük bir çocuk gibi ağlayasım geliyor, bilmiyorsun.