Kerem-bahş olmaz ey dil hâlini cânâne söylersin
Vefâ me’mûl edersin ger acep yâbâne söylersin
Hâlini sevgiliye saf saf anlatıyorsun ama, sevgiliden sana kerem, merhamet gelmez ey gönül. Çektiğin ıstırap onu merhamete getirmez. Bülbülün ciğerini parçalayan diken gülü ağlatır veya merhamete getirir mi sanıyorsun; bilakis güldürür. Vefa ümit ediyorsun ama heyhât!