Normal şartlarda ona dönüp de ikinci kez bakmazdı. Çünkü öyle erkeklerle benim gibi kızlar birbirine uygun değilleridir. Ama o da bana bakıyordu. Hatta gözünü dikmiş uzun uzun bakıyordu. Mace'inkiler gibi insanın içine işleyen, koyu renk gözleri vardı ama bakışları daha yumuşaktı. Daha tatlıydı.
Ve sanki Evren bana bir hediye veriyordu. Şu an eksik olan tek şey, çocuğun başının üstünde yanıp sönen ve üzerinde "TÜM SORUNLARININ ÇÖZÜMÜ" yazan ışıklı bir tabelaydı.
Genç kız sonunda kızarmış patatesle dolu tabağı onun aç gözlerinin takibinde hemen önüne koydu. "Al bir sus artık" Adam hemen birkaç tanesini çatalına batırırken keyifli sesler çıkarıyordu. "Sabah sabah patates kızartması yenir mi?"
Değil sabahın köründe, kızartma olan herhangi bir şeyi günün hiç bir saatinde yemezdi. Ancak Levent onunla aynı fikirde değil gibiydi. "Sabah, öğle, akşam, gece yarısı, sabaha karşı... Patates kızartması her an, her dakika, her saatte yenir Mavi! Bu kitaplara yazılmamış olan gerçekçi bir tespittir."
Nemesis YayıneviKitabı okudu
Adam kabı yavaşça kavrayıp kafasından uzaklaştırarak ana tezgahın üzerine bıraktı hareketleri o kadar kusursuz ve mekanını ki... Gözleri ise değiştir dehşete susamış gibi bakıyordu. " Senin burada ne işin var" diye sordu ölüm gibi bir sesle.
Şakağında atmakta olan damar iradesinin sınırında dolaştığını kanıtı gibiydi. "Ben-" demiştim ki sözlerim havada asılı kaldı.
Mendirek YayıneviKitabı okudu
