Ben anımsayışın eli olsaydım
Tutmazdım kimseyi hatırımda
Giderdim giderdim giderdim
Sayfa 48 - Metis YayınlarıKitabı okudu
fincanın üzerinden birbirimize bakarken
ikimizde biliyoruz giden gitti
daha kapıda ayrılacak yollarımız
buluştuğumuz kafeden
kendi hayatlarımıza dağılırken
yine de birbirimizden hatırladıklarımıza değmez mi
o bir fincan kahve
ağzımızda yıllardır zehir zemberek bekleyen
ya da boşver, en iyisi
garbage dinleyelim ikimiz de
kahvelerimizi içerken kendi evlerimizde
Sayfa 45 - 5.basımKitabı okuyor
kalbimin donduğu kış
çözülmedi bir daha
bir daha hiç canım yanmadı
aşk buzul çağları kadar uzak kaldı bana
Sayfa 40 - 5.basımKitabı okuyor
çocukluğumda kırlar geleceğe benzerdi
şimdi hiçbir şey geleceğe benzemiyor
akşamları yatmadan önce saçlarını okşayan el yoksa
gün yarım,uykun yarım,yarının yarım kalır
sabahları yaşlı doğar, aydınlığın kısalır
Sayfa 38 - 5.basımKitabı okuyor
gölgemizle barışmanın uzun yolculuğu: büyümek
kendiyle tanışmayı erteler insan çoğu zaman
hayat yanlışlarla kısalır
başka biri olarak girdiğimiz bir kapıdan
bir diğeri olarak çıkarız
başkalarını kandırırken kendimizi yanıltırız
Sayfa 22
sahi kimse
ya da hiç kimse
söylediklerimden çok
sustuklarım
seçtiklerimden çok
reddedilmek için
ne kadar varsam
o kadar kimseyim kendime
Sayfa 20
Kendi yedeğinde yaşadın hayatın duru intikamını
Sayfa 35 - 5.basımKitabı okuyor
bir zamanlar bizim olan şarkıları
şimdi başkaları söylüyor
kesinlikle tarafsız ve
hiç acımadan
Sayfa 33 - 5.basımKitabı okuyor
Başkalarının imtihanlarından büyük gelecekler umma.
Sayfa 21
Sen geceyi tutuyorsun, ben nöbetini.
Sayfa 9
Ben ne zaman yalnız kaldım, bilmiyorum
her zaman yalnızdım, bunu biliyorum
Eski şarkılarını beğenmiyor, eskisi gibi çalıp söylemiyordun. Küsmüştün gitarına. Sanki hayatındaki bütün olmamış şeylerin anahtarıydı artık o kayıp pena; gölgesi aramızda bir ay tutulması gibi durdukça, azalıyorduk birbirimizden. Sen küstüklerinden ve vazgeçtiklerinden yapılma bir yabancılığa boşalan bakışlarla yürüyordun.
Sayfa 60Kitabı okudu
fincanın üzerinden birbirimize bakarken
ikimiz de biliyoruz giden gitti
daha kapıda ayrılacak yollarımız
buluştuğumuz kafeden
kendi hayatlarımıza dağılırken
yine de birbirimizden hatırladıklarımıza
değmez mi, o bir fincan kahve
ağzımızda yıllardır zehir zemberek bekleyen
Sayfa 47Kitabı okudu
garbage’ın şarkısı:
“cup of coffee”
benim yıllar önce aşkımıza verdiğim
söz gibi, hayal:
yıllar sonra insanın eski sevgilisiyle
hüzün, şefkat ve incelikle
bir fincan kahve içebilmesi
Sayfa 46Kitabı okudu
bardakların yerini biliyorum artık, tabakların yerini
kirlileri suya tutmayı, çorapları nasıl iç içe geçireceğimi öğrendim, havluları katladıktan sonra nereye koyacağımı, Tori Amos’ın şarkısının ne anlama geldiğini biliyorum, ve senin artık eski sen olmadığını, ben gidiyorum
Sayfa 43Kitabı okudu