İkinci veya üçüncü haftamdı, son vardiyada zil çaldı birden. İç hattan bir anons yapıldı. "Erkek işçiler arkada tarafa gelsinler."
Binanın arkasında toplandık. İşadamı görünümlü biri yanaştı. "Toplanın etrafıma," dedi. Etrafında bir çember oluşturdular. Beyaz önlüklerimiz üstümüzdeydi. Çemberin dışında durmuştum.
"Ölü sezona giriyoruz," dedi adam, "işler hızlanana kadar hepinizi yollamak zorunda olduğumuzu bildirmek bana üzüntü veriyor. Şimdi önümde sıraya girerseniz isim, adres ve telefon numaralarınızı kaydedeceğim. İşler düzelince ilk sizi arayacağız."
Adamlar söylenip küfrederek sıra oluşturmaya başladılar. Ben dahil olmadım. İtaatkar bir şekilde adres ve isim veren çalışma arkadaşlarıma baktım. Bunlar, diye düşündüm, partilerde güzel dans eden adamlar işte. Dolabıma gidip beyaz önlüğümü astım, küreğimi kapıya dayayıp dışarı çıktım.