Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.24
Tolunay Tüsüz
Tolunay Tüsüz
@tolunaytsz
Psikolog
Lisans
Kocaeli
9 Mart 1997
30 okur puanı
Aralık 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Kitabı çok beğendim. Öncelikle; çocuk, yaratıcılık, zekâ gibi kavramları ve bunlarla ilgili kuramsal yaklaşımları açıklıyor kitap. Daha sonrasında sanatın yerini de anlatarak etkinlik önerilerine geçiyor. Etkinlik önerilerinin hepsi güzel, yaratıcılığı artıran ve ilgi çeken etkinlikler. Çocuklarla çalışan meslek uzmanları için çok değerli bir kitap olduğunu düşünüyorum.
Erken Çocuklukta Yaratıcılık ve Yaratıcı Çocuk EtkinlikleriKolektif · Pegem Akademi Yayıncılık · 20203 okunma
Toplum, hem kadını hem erkeği belli kalıplar içinde tutmaya çalışıyor. Burada ne bir üstünlükten ne de sorunların daha fazlalığından söz edebiliriz. Her bireyin yaşadığı sorunlar onun için farklı anlamlar içerir. Yazar da bu yapıyı belirli kuramları kullanarak bilimsel bir düzende aktarıyor bize. Umarım hepimiz için daha özgür bir dünya mümkündür.
Kitap bildiğimiz anlayıştan tamamen farklı bir kitap. Buradaki masallar yazılı olarak verilmemiş, onun yerine belirli kalıpları kullanarak geri kalan asıl tüm masalı okuyucunun oluşturmasını istemiş. Masalın Kahramanı kim, nerede yaşar, başına hangi olay gelir vs. tüm bu durumları sanki bir yolculuk olarak verilmiş. Karşımızda da her sayfada bir seçim için 5 seçenek bazen iki seçim için toplam 20 seçenek şeklinde ilerliyor. Gerisi bizim hayal gücümüze kalmış. Özellikle çocuklarla birlikte yapılacak müthiş bir etkinlik olabilir hatta biz yetişkinler için bile hayal gücümüzün motorunu yeniden canlandırma fırsatı. O yüzden bu kitabı kesinlikle öneriyorum. Hem kendimiz hem de çocuklar için...
Okur Takip Önerileri
Yeni doğan bir oğlağın hikayesi. Oğlak diğerlerinden farklı olarak doğuyor. Hem yarısı siyah diğer yarısı beyaz olarak iki renkli hem de ön iki ayarları güçsüz olarak doğuyor. Bu yüzden de yürüyemiyor. Hayvanlara bakan kişi de onu dışlamak yerine onun için bir araba yapıyor ve oğlak da artık mutlu bir şekilde yürütebiliyor. Hatta en sonunda biri beyaz bir siyah olmak üzere iki oğlak doğuruyor. Fiziksel engelle doğmak kimsenin seçimini değil ama nasıl yaşamak istediğimiz bizim elimizde. Herkesten izole ve yalnız yaşamak mı yoksa topluma rağmen mutlu ve özgüvenli yaşamak mı? Maalesef bizler de bu insanları bizden ayrı görmekte hatta hayatlarını kolaylaştırmak yerine daha da zorlaştırıyoruz. Evet bizden farklılar ama biz de birbirimizden farklıyız. Önemli olan bu farklılıkları görmezden gelip uyum içinde ve birlikte yaşamak. Fiziksel engeli olan insanlara acıyarak da onlara bir şey katamayız. O insanların yaşamlarını zorlaştırmayalım ve onları soyutlamayalım yeter! Onlar zaten yapmak istedikleri yapabilecek güçteler tıpkı hepimiz gibi.
Okulda akran zorbalığına maruz kalan bir çocuk, yine ona zorbalık davranışında bulunan bir çocuk ve buna şahit olan ama seyirci olmayan diğer çocuklar. Kitapta hiç cümle yok bu arada, sadece resimler üzerinden anlatılmış hikaye. Yani tüm yaştan çocukların bakıp anlayabileceği bir hikaye. Hiç yazı olmaması sizi şaşırtmasın çünkü hikayeyi o kadar güzel anlıyorsunuz ki zaten sözcüklere gerek bile olmuyor. Gerçekten de öyle bu gibi durumlarda çocuklar sözcüleri kullanamıyor ve yalnızlıkla başa çıkmaya çalışıyorlar. Burada bizlere düşen görevler şunlar: çocuklara zorbalık davranışının yanlış olduğunu anlatmak, maruz kaldıysa anlatması için destekleyici olmak ve akılcı çözümler bulmak ve eğer şahit olduysa görmezden gelmemesi aksine o arkadaşına destek olmasını öğretmek. Bu üç durumu da çocuklara anlatırsak akran zorbalığı, siber zorbalık gibi tüm zorbalık durumlarında çocuğumuzu ve diğer tüm çocukları korumuş oluruz. Çocuklar için farkındalık...
Suaygırı artık suaygırı olmak istemiyor çünkü suaygırı olmayı sıkıcı buluyor. Bunun sonucunda yaşadığı yerden ayrılıp bir maceraya çıkıyor. Bu süreçte farklı hayvanlarla karşılaşıyor ve suaygırı olmak istemediğini ve onlar gibi olmak istediğini söylüyor. Ancak doğası gereği diğer hayvanların yaptığı şeyleri yapamıyor. En sonunda dinlenmek için gittiği su kıyısında bir keçiyi kurtarıyor ve keçi de suaygırı olmak istediğini söylüyor. O anda suaygırı aslında suaygırı olmanın eğlenceli ve mutlu yanlarını fark ediyor. Bizler de hayatlarımızda belli bir toplulukta, belli özelliklere sahip olarak doğar ve yaşarız. Elbette bunu belli ölçüde değiştirmek istersek değiştirebiliriz ancak her şeyi de kontrol edemeyiz. O yüzden yaşadığımız yerin, yanımızdaki sevdiklerimizin, en önemlisi de kendimizin değerini bilelim. Kendimizi kendimiz olduğumuz için kabul edelim. Kendini sevmeyen insan başka hiç kimseyi sevme gücünü kendinde bulamaz. O yüzden canım kendim...
"Köpekler bale yapmaz." Bu cümlenin benzerlerinin kaç kere sizin için kurulduğunu düşünün bakalım. Kadın dediğin böyle yapmaz, erkek dediğin bunu yapmaz, çocuklar bunu yapamaz, yaşlılar bunu yapamaz... Aslında toplum ve içerisinde yer alan bizler hem bunlara maruz kalan hem de bunu başkalarına söyleyen kişileriz. Kimse bize ne yapacağımızı veya ne yapamayacağımızı söyleme haddine sahip değildir. Eğer başkalarının da kişilik sınırlarını ve haklarını ihlal etmiyorsak ve yapacağımız şey bize veya bir başkasına zarar vermiyorsa istediğimizi yapmakta özgürüz. Kitaptaki arkadaşımız hayalini gerçekleştiriyor ve tüm dünyaya ne istediğini ve bunu yapabildiğini kanıtlıyor. Şimdi sıra bizde! Biz de onun gösterdiği çabayı ve azmi gösterebilir miyiz? Dışarıya kulağınızı tıkayın ve yapmak istediğiniz şeyi hayal edin ve bu gücü kendinizde arayın.
Doğduğunda tüm ayılar gibi olan ancak sadece farklı olarak mavi olarak doğan bir ayının hikâyesi. Renginden ötürü diğer ayılar tarafından dışlanan ve yalnız olmaya itilen bir ayı. Ancak bu ayı çok iyi yüzen, iyi kalpli bir ayı. Diğerlerinin onu görebilmesi yani gözlerindeki ayrımcılık perdesini açıp Mogi'yi görmeleri biraz sürüyor ama sonunda mutlu sona ulaşıyorlar. Bizler de hayatlarımızda böyle değil miyiz? Bizden farklı görünen, farklı şeylerden hoşlanan insanları uzaklaştırıyor hatta dışlıyoruz toplumdan. Oysaki hepimiz farklıyız sadece 1 tane ben var o yüzden kimseye sen farklısın deme lüksüne sahip değiliz ki öyle de bir hakkımız yok. İnsanları sadece insan olduğu için sevmek ve eğer bir ayrım yapılacaksa iyi ve kötü olarak ayırmak en doğru yoldur ki iyi ve kötü olan insanlar değil onların yapmış oldukları davranışlarıdır. İçimizdeki insan sevgisine...
Birçok kişinin tüm hayatı boyunca yanında olduğu kişi annesidir. Çocuk yetiştirme sorumluluğu sanki bir tek ona verilmiş gibi bir algı var maalesef toplumda. Oysaki baba figürü de anne kadar çocuk için önemlidir. Çocuğu uykusunda sevmek, sevgisini göstermemek gibi bahanelerin arkasına saklanılıyor ama gösterilmeyen sevgi maalesef sevgi değildir. O yüzden eğer hâlâ yapabiliyorsanız gidin ve çocuğunuzun ya da anne/babanızın onu sevdiğinizi bilmesini sağlayın. "Seni seviyorum!" sadece sevgili için söylenmesi gereken bir cümle değildir. Tüm sevdiklerinizle paylaşabileceğiniz çok özel ve anlamlı bir cümledir. Bir düşünün bakalım acaba şu ana kadar kaç kişiye kullandınız bu cümleyi. En az bir kere bile kullandıysanız kendinizi şanslı hissedebilirsiniz. Eğer kullanmadıysanız yakın zamanda kullanmayı deneyin!
Kitap bir hikaye anlatımından ziyade çocuklarda diyalog başlatma amacıyla yazılmış. Basit ve kısa sorularla aslında çocukla iletişim kuruyor ve çocuğun iyi ve kötü sır nedir ve ikisi arasındaki ayrımı nasıl yapabilir konularına değiniyor. Çocuklarınızı bu konuda cesaretlendirin yani olumsuz bir olay yaşadıklarında size en azından güvendiği bir yetişkine bunu anlatabilsin. Çünkü eğer bunu kimseye anlatamazsa korkar, ne yapacağını bilemez ve bir süre sonra kendini suçlamaya başlayabilir. O yüzden bırakın çocuklar konuşsun, onları nu konuda cesaretlendirin ve mutlaka çocuğu dinleyin. Eğer onu dinleyen bir yetişkin bulamazsa ona inanmadığınızı düşünür ve her şeyi içinde yaşamaya başlar. Çocuklar için daha güvenli bir dünya için kendilerini ifade etmelerine izin verin!
Hayatta hep başkalarının önünde olmak hatta en iyi olmak isteriz. Kitaptaki karakterimiz de hep olaylarda en iyisi olduğunu düşünüyorum ve ardından sırtında ağır bir yük hissediyor. Bir gün okul gezisine giderken serviste arkadaşları onu birlikte şarkı söylemek için çağırınca işler kahramanımız için değişiyor. Artık o da arkadaşlık denen o güzel hissin tadını almış ve bu sayede sırtındaki o ağır yükten adım adım kurtulmuş oldu. Hayat tek başına taşımak için fazla ağır hepimiz için o yüzden yükü paylaşmanız için diğerlerine ihtiyacımız var, diğerlerinin de bize tabii:) Arkadaşlıklarımızın kıymetini bilmeli ve bunu çocuklarımıza da aşılamalıyız.
Çocuklar ve hatta biz yetişkinler haklarımızı tam olarak biliyor muyuz? Herhangi bir kişi tanıdık veya yabancı farketmez bizim iznimiz olmadığı sürece bize dokunamazlar çünkü beden bir bütündür ve kırmızı çizgi içerisinde yer alır. Bunu biz yetişkinler bile tam olarak bilmiyorken çocukların bilmesi elbet tamamen mümkün olmuyor. Çocuklara bu tarz durumlarda kendilerini korumayı öğretmemiz gerekiyor. Onlar yerine konuşmak bir işe yaramaz, çocukların kendileri adına konulabilmesi, ses olabilmeleri önemlidir. Genelde bu tarz vakalar yabancılar tarafından olur algısı olsa da aslında istismar olaylarının birçoğu yakın çevreden veya aileden geliyor. Bu yüzden kendi evimizde dahi tüm bireylerin kişisel sınırlarını oluşturması ve bu sınırlara koşulsuz uyum sağlamamız son derece önemlidir.
Çok tatlı ve etkileyici bir kitap. Alfabemizdeki belki de en farklı harf olan 'ğ' bir gün kendini değersiz hissediyor ve alfabeden ayrılma kararı alıyor. Sonrasında yaşadığı macera ve diğer harflerin onun için çabalaması da kitabı gerçekten eğlenceli kılıyor. Bizler de çoğu zaman 'ğ' gibiyiz. Hayat denen şu süreçte kendimizi hep değersiz görmeye ve kendimizi diğerleri ile kıyaslama durumuna gireriz. Oysaki hepimizin farklı bir rolü, farklı bir değeri var bu hayatta. Önemli olan bu değeri farketmek ve kendimizi sevmek. O yüzden bugün iyi ki "Canım Kendim" diyoruz:))
Belli bir yaştan sonra çocuklar artık evde bazı işlerde sorumluluk almalıdırlar ki ilerleyen yaşamlarında sorumluluk sahibi bireyler olabilsinler. Süreç içinde karşıt gelme, kendi istediğinin olması yoksa ağlama krizleri, bağırma, kendine veya karşısındakine zarar verme gibi davranışlarda bulunabilir. Bunları önlemenin en kestirme ve güvenli yolu ise bir değer olarak sorumluluk almayı verebilmek ve uyması gereken kuralları net bir şekilde belirtmek. Kitaptaki karakterimiz de benzer bir süreçten geçiyor ve başına gelenlerden sonra artık o da sorumluluk sahibi bir birey olmayı öğreniyor. Herkese keyifli okumalar:)
Kitap biraz tekerleme gibi ilerliyor. Çocukların korkuları(karanlık, öcüler, iğne yapan doktor...) üzerine konuşabilecek keyifli bir kitap. Yazı ve resim dengesi yakın birbirine. Okuma yazmayı öğrenen çocuklar(7-8 yaş civarı) kendi başlarına okuyabilir ya da daha küçük çocuklara bir yetişkin okurken çocuğun da resimler üzerinden kitabı anlamaları sağlanabilir. Şimdiden keyifli okumalar:)
Kitabı beğenip beğenmediğimi söylemek zor. Öncelikle yazarın uğraştığı amaç çok değerli, yapmaya çalıştığı iş önemli bir iş ancak bu işi ne derecede yapabildiği tartışılır. Kitaptaki masallar günümüze uyarlanmış ancak var olan masal, içeriğinden hatta masalın kendi anlamından uzaklaşmış. Çoğu içerikte yoğun mesajlar verme amacı ve gereksiz ayrıntılarla yazılardaki akış bozulmuş. Ötekileştirmeme adı altında yazılan yazılarda yazar kendi ötekileştirmelerini yapmış ve şiddeti fazlaca kullanmış hatta bir masaldaki karakter uyguladığı şiddetten ötürü kendiyle gurur duyuyor. Tüm bu yazdıklarımın özetinde, bu kitabın çocuklara hiç uygun olmadığını ama yetişkinler için hikayeler olarak okunabilecek bir kitap olabileceğini düşünüyorum. Yine de içeriğinin yeniden düzenlenmesi ve her hikayede çok fazla mesaj bombardımanı yerine tek bir meseleye yoğunlaşılması biz okuyucular için daha yararlı olur.
Kitabı genel olarak beğendiğimi söylemek isterim. Yazar, kitapta bazı sorunlardan bahsediyor. Başlangıçta bizim sözel bir kültürden geldiğimiz(masallar, anlatılar, hikayeler...) ve zamanla okuryazarlığa doğru giden bir sürecin içinde olduğumuz ancak bazı koşulların bu süreci sekteye uğrattığından bahsediyor. Daha doğar doğmaz bir 'tüketim' sürecinin parçası olan bizlerin biberonla ve mamalarla anneden ve anne sütünden mahrum kalmamız; aileden alınması gereken değerlerin anaokulu vb. yapılarla evden uzaklaşarak verilmeye çalışılması; doğal olarak alınması gereken 'eğitim' sürecinin yapay, sınırlandırılmış ve zorlama ile 'öğretim' haline gelmesini anlatıyor. Bunun çözümü olarak da hem annenin hem de babanın, gelişim sürecinde çocuğun fiziksel ve manevi olarak yanında olabilmesidir diyebiliriz. Aksi takdirde; çocuk kendini bir çetenin ya da şiddet ortamının ortasında bulabilir. Yazar tüm bunları kendi Ülkesi(ABD) için söylese de bana kalırsa, ülkemiz hatta diğer tüm dünya ülkeleri için de geçerli olduğunu söyleyebiliriz. Şimdiden keyifli okumalar:)
Yetişkinler masal okur mu? Kesinlikle okumalı. Yaşımız ilerledikçe hayal dünyamızın kapılarını yavaşça kapatıyoruz ve bir daha açmamak üzere yaşam mücadelesine giriyoruz. Bu kitap sayesinde tekrar o kapıyı açabiliyor ve içeriye yaşam enerjisinin girdiğini hissedebiliyoruz. O yüzden masalları okuyun, okutun, okuyalım!
