YERYÜZÜ AŞKIN YÜZÜ OLUNCAYA DEK
Aşksız ve paramparçaydı yaşam bir inancın yüceliğinde buldum seni
bir kavganın güzelliğinde sevdim.
bitmedi daha sürüyor o kavga
ve sürecek
yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!
Aşk demişti yaşamın bütün ustaları
aşk ile sevmek bir güzelliği
ve dövüşebilmek o güzellik uğruna.
işte yüzünde badem çiçekleri
Sadece köyümden 107 can gitti. Bugün kırkı vardı. Hepsi toprak evin altında nefessiz kalarak öldü... Yanlış anlaşılmasın ölülerini de köylüler kendileri çıkardı. Yıkanmadan kefensiz gömüldüler...
Acı bir gün dahi kapımızı bırakmadı. Yalandan gül bahçesi kurmuşuz da, ağıtlarımızı ona bekçi kılmışız. Avutsun bizi, avutsunda zalimi şah sultan eylesin başımıza.
"Hesen, bu Anadolu yetmiş iki buçuk millet, birini ötekine efendi edersen kıyamet kopar, kopar da yüz yıl geçse kimseler dindiremez. İnsanı Mevlam bir karanlıktan gelmiştir, önü de karanlık ya..."