Hayatta ''bazı şeylerin'' yakın çevremi geçtim, sanki bu alemde dahi yaşamayan kişilerin başına geleceğini sanıyorum. Tevafuk kelimesine öyle mucizevi bir anlam yüklemişim ki... Benim bazı şeyler diye adlandırdığım mucizeler gerçekten oluyormuş...
Kitabı hem çok kısa sürede hem çok yavaş okudum. Çünkü siz sayfaları tam çevirecekken okuduğunuz bir cümle yüksekten bir boşluğa bırakılmışsınız hissi veriyor; yaşlar gözünüzden, kelimeler dudaklarınızdan, kitap ellerinizden kayıveriyor. Niye kalbim sıkıştı, niye okumaya devam edemiyorum diye düşünürken inanılmaz bir sorgu masasının başında, kendinizi sorguya çekmiş buluyorsunuz.
Kitabın içeriğini anlatacak cümleler kuramadım. Çünkü satırlar, tanıklık ettiğiniz bir yolculukta sizi kendi yolculuğunuza çıkmaya teşvik ediyor. Ve bu herkeste farklı bir süreç olacak elbette. Devam etmek bir yana, yolculuğa hazır olma haline ulaşmak bile çok zor. Ama öğreneceğiniz bir şey olacak: İnanıyorum deyip geçmeyin tanıklık edin. Kitabın sonundaki sürprizle bu cümleye daha çok (inanacaksınız demiyorum) TANIKLIK EDECEKSİNİZ! #B
