Uyanış...
"Düşünce saksıda büyüyen bitki gibidir, kökleri hiçbir zaman saksının elverdiğinden fazla gelişmez."
Simon BolivarKitabı okuyor
Kendini kaderin ellerine teslim etmişti, olacakları kayıtsızlıkla bekliyordu.
Sayfa 174Kitabı okudu
Kimi insanlar, küreğin suyu dalgalandırması misali, kalıcı izler bırakmazlar.
Sayfa 170Kitabı okudu
Ve senin bakışlarının altında gerçekleşen, benliğinin hiçbir parçasıyla beni tanımadığını, hayatından benim hayatıma, isterse bir örümcek ağı kadar incecik olsun, hiçbir hatıranın uzanmadığını gösteren o uyanış, gerçekliğin uçurumuna ilk yuvarlanıştı, kaderime ilişkin ilk sezgiydi.
Sayfa 27Kitabı okudu
"Başkalarının fikriyle yaşamakla" yetinmeyecekti artık..
Çevresine kendi gözleriyle bakmaya, hayatın derinden akan gizlerini görmeye, kavramaya başlamıştı.
Sayfa 158Kitabı okudu
Zorunlulukların boyunduruğundan kurtulup ileri doğru attığı her adım onu güçlendiriyor, bir birey olarak geliştiriyordu.
Sayfa 158Kitabı okudu
Sosyal statü bakımından alçaldığı, buna karşılık ruhsal bakımdan yükseldiği duygusu vardı içinde.
Sayfa 158Kitabı okudu
Ah! Ne mutlu sözcüklerle değil, renklerle resim yapabilene!
Sayfa 150Kitabı okudu
Bir şeyin aklına gelmesiyle onu hayata geçirmek arasında bir an olsun durup düşünmüyordu.
Sayfa 141Kitabı okudu