Ben bir asker ablasıyım. Bizim evlerde her gün haberler izlenir. Asker, vatan, millet, bayrak... sözünün geçtiği her cümle için diğer kanallar gezilir. Dağdan kumanyasını çalı çırpı ile ısıtırken resim gelir gardaşımdan sıcak yemekler boğazımıza durur. Hele annem ben tokum der kalkar sofradan. Yiğenim baba yok derken ellerini kaldırır. Aslan baba gelecek halam derim (Baba kim bilir kaç gecedir yok.) Ben doğalgazlı sıcacık evde geceleri çorapsız yatamazken 10 gündür çorabı ayağına botuna yapışmış kalekoldaki askerler yardım etmezse tek başına çorabını, botunu çıkaramayan askerler, resimler gelir gözümün önüne. Beraber aynı otobüse bindirip yolladığımız kardeşimle badi olup, gardaş olup, şehit verdiğimiz Ökkeş gelir aklıma. Abla eşyalarını nasıl toplarım dediği Ökkeş. O kadar çok kalleşçe şeyler gelir ki aklıma yazılmaz.Cuma günleri dalgalanan bayrak görüntüleri ile kutlanır cumamız. Çocuklarıma dayısı ne alayım size dediğinde sakın ha onların parası yenmez istemeyin bişey diye tembihim vardır. Söylenecek o kadar sözlerim de vardır ama iki kelimeye sığar bütün cümleler. Burası ayakta duramayan evlerde yetişen evlatların vatanı ayakta tuttuğu yer.
Vatan sağolsun.🇹🇷