Kuruntularımız, dedi. Sarılmadan edemiyoruz. Dostumuz sanıyoruz,yardımcımız; uyanık olup korunacağız ya,bakıyoruz baş düşmanımız olmuş enayiliğimizden! En büyük düşmanımız ;kuruntularımız.
Dünya bu! Böyle çirkef balçıklı toprakta çıkacak devrim.
Yaşam her gün doğrular gibi önüne koyuyordu bu çok iyi bildiği gerçeği. İnsan akıllıca yapıyor bunu;toplu biçimde yapıyor,birilerini çalıştırarak, kullanarak yapıyor. Kurulduğundan beri,böylesi bir çıkar dövüşüdür gidiyor yeryüzünde. Böyle de gidecek. Güçlü kazanacak. Güçsüze acımanın da bir anlamı yok; doğaya ters çünkü. Acınacak duruma düşmeyeceksin.
Yanında yörende sevdiğin kişiler, birkaç yudum buzlu rakı, votka, cin, birkaç tatlı söz, şu pis dünyaya direncini artırır insanın.
Az konuş ,çok dinle! Ne duysak kazançtır.
Aslında kimse kimseyi sevmiyor! Herkes kendi yolunda işte.
Kafamızdaki düşlere göre dönmüyor bu dünya.
Derdini içine gömünce de sabır taşı gibi çatlarsın!
İnsan âlemde hayal ettiği müddetçe yaşar.
Sayfa 27 - AyrıntıKitabı okudu
En zararlı şeymiş erkek için yarım bırakmak...
Sayfa 22 - AyrıntıKitabı okudu