tucesi
@withtucesi
Moda ve Tekstil Tasarımcısı
Tasarımcı
24 okur puanı
Mart 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
“Normal olması gerekenin, anormal kabul edildiği bir dünyada yaşıyoruz.”
“Tek istediğim zamandı, kimsenin bana veremeyeceği tek şey de oydu. “
Sayfa 374Kitabı okudu
“Hikayeler yok olunca insanlar da yok olur.”
Okur Takip Önerileri
“Gülmek bir dostluğu başlatmak için hiç fena bir yol değildir ama bir dostluğu sona erdirmenin de kesinlikle en iyi
yoludur.”
“ Vicdan ve korkaklık aynı şeydir. Vicdan, şirketin piyasada bilinen ticari adıdır. Hepsi bu.”
“Her şeye inanabilirim, yeter ki inanılmaz olsun.”
Sayfa 8Kitabı okuyacak
“Doğal olmak denilen şey de pozdan ibarettir; hem de pozların en sinir bozucusudur.”
“Büyümedim. Çocuk da değilim. İnşaatım. Umut uyandırıyorum ama bu halimle hiçbir işe yaramıyorum.”
"Biri yardımına gelince her şey daha basit oluyor ama biri
yardıma gelip sonra giderse daha önce yerinden
oynatabildiğin taşları artık tek başına oynatamıyorsun."
“Kitaplarla konuştuğunu biliyordum ama seni dinlediklerini fark etmemiştim.”
Sayfa 450Kitabı okudu
“Bir yerde uzun zaman kaldığımızda, dünyanın ne kadar büyük ve uçsuz bucaksız olduğunu unutuyordunuz. O enlem ve boylamların uzunluğunu algılayamıyordunuz. Kendi içimizdeki uçsuz bucaksızlığı da anlayamadığımız gibi.”
İçimde kocaman bir galaksi ve uzayı yutabilecek kadar büyüyen boşluğun kapısının anahtarı kirpiklerimdeydi. Kısacık bir göz kırpma anı, tüm uzay boşluğunu yutmak demekti.
“Orada bir yerde, şimdiki zamanım geçmişe dönüşmüştü. Dışarıda bir yerde, geleceğim beni bekliyordu.”
Sayfa 465Kitabı okudu
“Ayakkabı vurduğunda ayağının arkasında bir yara açılır, çorap giydiğinde o yara çoraba yapışır, çorabı çıkarttığında kabuk kopar ve tekrar kanar. İyileşmesi zaman alır. Ayakkabıyı çorapsız giyemezsin, çorapla giysen yine yapışır. Aile yaraları biraz böyledir. Yürümekten vazgeçemezsin ve attığın her adımda canını acıtmaya devam eder.”
Sayfa 136Kitabı okudu
“Aslında biz bu yaşamın güzel olduğunu düşünmüyorduk bile artık; o kadar alışmıştık ki, yaşayıp gidiyorduk işte.”
