Annen var mı senin?
-Var tabiî.
-Ne iş yapar?
-Çamaşıra gidiyor.
-Sen ne olacaksın büyüyünce?
-Ben mi? dedi.
Gözlerini gözüme kaldırdı. İkimiz de mavi mavi baktık.
-Ben, dedi, boyacı olacağım.
Zülfü Livaneli:
Ömrün hapisle, sürgünle, sansürle, itilip kakılmayla geçmişse,“Aman şu görüşümü saklayayım, değiştireyim, rahat edeyim” diyemezsiniz.Ağaçlar ayakta ölür. Öldüğünde Nâzım gibi, Yaşar Kemal gibi, Ahmed Arif gibi öleceksin.