Yine Pavese’den;
‘’Dünya nasıl olması gerekiyorsa öyle. Kendi kendini kurtaramayanı hiç kimse kullanamaz.’’
Sayfa 53 - Yapı Kredi Yayınları
Şimdi derinlemesine irdelemem gereken duyguların taşkınlığındayım.
Sayfa 44 - Yapı Kredi Yayınları
Sanki ayrılamayacağım bir duygu var, ayrılamayacağım bir insan var. Geçmişte, şimdi gelecekte. Ya da böylesi bir duygunun yolculuğunda mıyım. Tüm varoluşumda sürüklediğim bu duygunun.
Sayfa 43 - Yapı Kredi Yayınları
Tanınmadığın bir kentte ne denli isterdin yitip gitmeyi... ama öyle kolay değil. Henüz rüzgarlara doydun mu. Sor kendine... henüz bulutlara doydun mu. Yeterince haykırabildin mi henüz.
Duygular, duygular, duygular. Bırak kentleri, bırak yapıların görkemini, yoksulluğunu, bırak yolları, istasyonları, insanları, yabancıları, sevdiklerini, çocukluğunu, ölen uzaklardaki insanlarını, bırak, bırak, bırak içinde seni kemiren seni bırak. Bak nerelere varıyor gökyüzü. Hangi zamanlara. Hangi sonsuzluğa. GİT.
"Yalnız sağlıklı insan aklı ile yaşansaydi, değmezdi yaşamaya can sıkıcı olurdu. Tam aksine güzel olan dünyanın gökyüzü altinda
bir deliler topluluğunu andirması.
Oysa ben tüm yaşamı gökyüzü altında bir tatil olarak görüyorum. Çalışmayı bile.
Tek bir kişide yoğunlaşan duygulardan her zaman kaçındım. Sonsuz sevmek isteğimi her zaman tüm insanlara, her insana dağıtma çabası gösterdim. Zaman zaman da herkesten nefret ettim. Kendi dışımda.
Sayfa 43 - Yapı Kredi Yayınları
Nice istasyonlarda, nice limanlarda, havaalanlarında durakladım. Her gidenle gitmek istedim. Her yolculuğa çıkmak. Hiçbir yere gitmesem de, sürekli yolculuklarda olduğumu algılamakta geç kalmadım. Ama genç yaşlarda, henüz bana, yaşamı yaşanır kılan bu duyguya varmadan önce, gidememek, derin, derin, derin bir acıydı.
Sayfa 39 - Yapı Kredi Yayınları
Cesare Pavese;
‘’Sen düşüncelerle yaşıyorsun, diğerleri gerçeklerle.’’
Sayfa 38 - Yapı Kredi Yayınları
Yoksa yaşadığımız her an böylesine geçmişin ağır anılarıyla mı güçleşiyor.
Sayfa 35 - Yapı Kredi Yayınları
“Her zaman diğerinden daha boş bir cadde vardır. Zaman zaman böyle bir caddeye bakmak için duruyorum. Çünkü böyle bir anda, yitikliğim içinde, o caddeyi tanımıyor gibiyim. Güneş, hafif bir esinti ya da gökyüzünü boyayan renklerin biraz başka oluşu yetiyor ve ben nerede olduğumu bilemiyorum.”
Çevrenin yozluğu içinde yalanlaşan ilişkiler. Kendimizle nasıl hesaplaşıyorsak, birbirimizle de öyle hesaplaşmamız, açık olmamız gerek. Ama olamıyoruz.
Her anı ölüdür.
Sayfa 21 - Yapı Kredi Yayınları
“Biz kendimizi kendi köyümüz dışındaki her yerde rahat sayan huzursuz insanlarız” diyor Pavese’nin bir kahramanı.
Kalabriyalı biri.
Tıpkı Anadolu insanı gibi.