Müsaadeciliğin özü, çocukların, bütün duygu ve istek çeşitlerine sahip olmaya hakkı bulunan kişiler olduğunun kabulüdür. Aşırı müsaadecilik ise kaygıyı ve yerine getirilemez olan ayrıcalık taleplerinin artmasına neden olur.
Hiçbir çocuk, cezalandırıldıktan sonra, kendi kendine , " Artık daha iyi davranacağım . Bana bu cezayı veren yetişkini memnun etmek için daha sorumlu , daha yardımsever olacağım ," demez .
Her yerdeki ebeveynler küçük bir çocuğa söylenen kelimenin sadece bir kelime olmadığını o çocuğun beyni için istikrarlı, empati kurabilen, zeki bir yetişkin yetiştirmek için inşa birimi olduğunu anlarsa ve bunu gerçekleştirmek için destek bulursa burası çok farklı bir dünya olur.