A. Kadir Konuk Sözleri ve Alıntıları
A. Kadir Konuk sözleri ve alıntılarını, A. Kadir Konuk kitap alıntılarını, A. Kadir Konuk en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İnsanlar yaşamları boyunca girdikleri bütün kavgalardan galip ayrılamazlar. Yaşamda nedeni ne olursa olsun yenilgiler de vardır. Ônemli olan yenilgilerden dersler çıkarmak, yeni kavgalara girmeden önce yenilgiye neden olabilecek etkenleri yok edebilmektir. En büyük yara, en büyük silahın açtığı yara değildir. İnsanın kendi zayıflığı sonucu onurunda kendi elleriyle açtığı yara en büyük olandır ve onarılması oldukça zordur. Ama olanaksız değildir. Yeter ki o yarayı onarmak için gerekli çaba sarfedilsin.
Sayfa 5 - Belge Yayınları, Birinci Baskı: Nisan 1988, Birinci Bölüm, IKitabı okudu
Kalbinde bin yara var
Oysa o kadar yalnızım kiHenrich Bölll’le söyleşiyorum geceleri
Sayfa 13 - GoyKitabı okudu
Kalbimde bir yara var
Göz alabildiğine uzanıyor otlaklar.Arada bir köpekler havlıyor.Kimi havlarlar,kimi uzaklaştırmak isterler bilmiyorum
Sayfa 13 - GoyKitabı okudu
Dağın öte yüzü
Hüseyin ağabey türkü söylüyordu.”Maden dağı dumandır” Nehir yolun altında yolan gibi kıvrılıyor.” Yolu dolam dolandır”Bir de oyun oynuyor direksiyon başında
Sayfa 53 - GoyKitabı okudu
Dağın Öte Yüzü
Duvara ekmek ekmek yazarken vurdu köpekler.O zaman bağırdı yürek.Köpekler uludu.
Sayfa 38 - GoyKitabı okudu
Anadolu ve Nikolaus
Herkes bilmiyor Nikolaus’un gerçekte Anadolu’da dünyaya geldiğini. Akdeniz’in en güzel sahil kentlerinden birinde, Patara’da doğmuştu Nikolaus. Asıl adı Saint Nikola’ydı. İsa’dan 3 yüzyıl sonra gelmişti dünyaya. Onun doğduğu topraklarda o günlerde Likyalılar egemendi. Demre kentinde dini ve siyasal lider olmadan önce bir denizciydi Nikolaus. Biraz
La Kitap YayınlarıKitabı okudu
O
Beynimde düşüncelerim dans ediyorlar. Bazen yaşadığım günü düşünüyorum, bazen yıllar öncesine, çocukluğuma kadar gidebiliyorum. Ama yarını, geleceği düşünemiyorum.
Sayfa 95 - Belge Yayınları
“Zaten o güzel çoban kızı da tutsak olan yoksul insanları değil, nedense her defasında bir prensi kurtarıyordu masallarda. Yoksullar, adembabalar, kimsesizler yine kalıyorlardı Zindanın taş duvarlarının arasında, yılanların, çiyanların içinde ve devin kendilerini pişirip yiyeceği günü bekliyorlardı. “ 
