Donald Barthelme (d. 7 Nisan 1931 - ö. 23 Temmuz 1989), ABD'li kısa öykü ve roman yazarı. Houston Post gazetesinde muhabir, Locationdergisinde editör, Houston'daki Contemporary Arts Museum 'da müdür olarak çalıştı. Fiction dergisinin (Mark Mirsky ile Max ve Marianne Frisch'in yardımlarıyla) kurucularından biriydi ve çeşitli üniversitelerde profesör olarak görev yaptı. Bunun dışında, Houston Üniversitesi Yaratıcı Yazarlık Programı 'nın kurucularındandır.
Unvan:
Amerikalı Yazar
Doğum:
Philadelphia, Pensilvanya, Amerika Birleşik Devletleri, 7 Nisan 1931
Ölüm:
Houston, Teksas, Amerika Birleşik Devletleri, 23 Temmuz 1989
Şu köpek işi büyük bir meseleye dönüşüyor. Karıma şöyle dedim: “Bebeğin var işte artık, illa şu lanet köpeği de almak zorunda mıyız?” Köpek büyük ihtimalle birini ısıracak ya da kaybolacak, Bizim parselde dolanıp insanlara, “Bu kahverengi köpeği gördünüz mü?” diye soracağım anlar canlanıyor gözümde. Onlar da bana, “Adı, ne?” diyecekler, ben de onlara buz gibi bakıp “Michael” diyeceğim Köpeğe takmak istediği isim bu, Michael. Bir köpek için çok aptalca bir isim ve ben de muhtemelen bu kuduruk hayvanı aramaya çıkmak zorunda kalacağım ve insanlara, “Bu kahverengi köpeği gördünüz mü? Michael'?” diye soracağım. İnsanın boşanmayı düşünmesi için yeterli bir sebep.
S: Ne güzel bir kazak.
Y: Teşekkür ederim. Makineleri dert etmek istemiyorum.
S: Neyi dert edersiniz?
Y: Köşede durmuş yeşil ışığın yanmasını bekliyordum, o sırada yolun karşı tarafında yeşil ışığın yanmasını bekleyen diğer insanların arasında bulunan müstesna güzellikteki bir kızım bana baktığını fark ettim. Gözlerimiz buluştu, ben gözlerimi başka tarafa çevirdim, sonra yeniden baktım, kız başka tarafa bakıyordu, yeşil yandı. Caddeyi geçmeye koyuldum, o da öyle. Önce halâ bana bakıyor mu diye ona baktım, bakmıyordu, ama benim farkımda olduğunun farkındaydım. Gülümsemeye karar verdim. Gülümsedim, ama tuhaf bir biçimde - gülümsemem onunla ilgilendiğimi ama durumun acayipliğinin de farkında olduğumu ifade etmeliydi. Ancak yüzüme gözüme bulaştırdım. Sırıttım. “Sırıtmak” kelimesinden bile hoşlanmıyorum. Birbirimizin yanından geçeceğimiz an yaklaşmaktaydı. O anda ona doğrudan bakmaya karar vermiştim. Denedim ama o biraz soluma doğru bakıyordu, gözlerimin otuz beş santim soluna bakıyordu.
S: Bu öyle bir şey ki...
Y: Geri dönüp yeniden yapmak istiyorum.
Donald Barthelme Türk okuyucuların fazla gözüne çarpmayan bir isim. Yeni bir yazar değil, eserlerini 60-70’li yıllarda vermiş. 1982’de hayata gözlerini yummuş zaten. Toplamda 2 kitabı çevrilmiş Türkçeye. Gerçi bu kitabın başında yazarın diğer (ve daha çok bilinen) hikaye kitabı 60 Öykü’nün de yayına hazırlandığı söyleniyor ama 5 yıl geçtiği için
Yazar, postmodern öykücülüğün ustası olarak ün yapmış. Bu kitap, yazarın okuduğum ilk kitabı ve muhtemelen de okuyacağım son kitabı olacak.
Benim fikrime göre yazarın üslubu postmodernizmden ziyade dadaizme daha yakın. Bağlamdan kopuk, rastgele sıralanmış gibi duran ve okuması bana göre zor çünkü tek üslubu "üslupsuzluk " olan yavan cümle yığınlarından ibaret.
Dünyanın en değerli kitaplarindan biri, yarim birakilirsa bile.. Anlamaya , anlatmaya, okunmaya ve okutmaya çokça değer... Yaşınızın önemi yok!......(: