Ernst Bloch Sözleri ve Alıntıları
Ernst Bloch sözleri ve alıntılarını, Ernst Bloch kitap alıntılarını, Ernst Bloch en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"İnsan, henüz bulunması gereken bir şeydir."
İnsan kendiyle yalnızdır. Başkalarıyla birlikteyken çoğu kişi kendiyle de değildir. Her ikisinden de sıyrılıp, çıkmak gerekir.
Sayfa 13 - Gereğinden AzKitabı okudu
Fazlasıyla güzel günler, pek de incelikli resmedilen erdemler bir yanılsamadır; coşkusuyla kendimize moral verebiliriz ama, gülünçlük raddesine dek varabilen zıddına dönüşmeden de hiç kimse uzunca bir süre [yanılsama] içinde yaşamaya dayanamaz…
Sayfa 67 - Asıl GörünüşKitabı okudu
Kim olduğumuzu ve aslında ne zaman yaşadığımızı bugüne dek kimse bilmiyor. Sonrasında nasıl ve nereye gittiğimiz daha da karanlıktır; ölenler çekilir giderler, ama ne olarak?
Sayfa 188 - Kale Kapısı MotifiKitabı okudu
Gayet iyi bilirsiniz, insanlar aldatılmak ister. Sadece, aptallar çoğunlukta olduğundan değil. İnsanlar sevinç içinde doğup sevinç bulamadıklarından, bağıra çağıra sevinci aradıklarından. Budur, daha akıllı olanları bile zaman zaman bönleştiren, bakışlarını daraltan; bir parıltıya kapılıverirler ve o parıltının altın vaad etmesi bile gerekmez, parıldıyor olması yetebilir. Bir musibet öğretir; fakat çok geçmeden iptilâ galebe çalar ve bu defa aldanmayacağını umar insan. Ciddi bir durumun ortaya çıkması halinde hazır bulunmak, o fırsatı kaçırmak istemiyordur. Oysa bu esnada sürekli yeni ve ham çocuklar yetişmekte, hep yeni dolandırıcılar, aslında kuvvete de dönüşebilecek olan bir zaafa kanca atmaktadırlar. Zira mutluluğa bir zaafı vardır insanın, gülmeye bir zaafı vardır ve bundan sonra daha iyi bir şeyin pek olmayacağına, o ağzı burnunu kırılmış kanaate meyletmez. Zaafın istismarının, küçük ve büyük sahtekaralarca gerçekleşmesi gerekmez. Güzel göstermecilik her yerde aranır, kötü kitaplar bununla doludur.
Sayfa 533 - İletişimKitabı okudu
İnsanlar okuyup bellemiş ve birbirleriyle didişmişler, bundan da yorgun düşmüşlerdi.
Sayfa 122 - Üstümüzdeki KaranlıkKitabı okudu
Yaşlılıkta unutmayı öğreniriz. Kışkırtıcı arzular geri çekilirler, imgeleri kalsa bile. Kaçışı resmederler, bir zamanlar Mart'ta olduğu gibi: çıtır kızlar ve tehlikeli yaşdakiler, iki dirhem bir çekirdek yeniyetme ve ahmak moruk, karman çorman bir neşeyle yeni bir hayata doğru temasa geçebilirler birbirleriyle. Ne olursa olsun, iğva öyle kendi isteğiyle pes etmeyecektir. Arzu pes etmese de, onu doyuracağına güvenen kuvvet, eder. Kubvet pes etmese de, önceden zihninde resmeden, o hayal kırıkları yaşamış yeti, pes eder. Böylece de, çoğunlukla ancak böylece huzursuzluk azalır.
Sayfa 58 - İletişimKitabı okudu
Çocukluğu ardında bırakan delikanlı için bir kayıp yok mudur? Delikanlılığının baharından çıktığında, güdüler taşlaştığında, adamın bir kaybı yok mudur? Cinselliği olgunlaşan kız ve delikanlıda, ortaya çıkan Ben' de ve onun sorumluluğunda zaten ölmüş değil midir çocuk? Anne hisseder bunu, oğlunun terleyen bıyıkları gıdıklayıp battığında; delikanlının kendi hisseder bunu, hayat bir oyun olmaktan tümüyle çıktığında, büyüyen bedeni küçük şeyler ve saklanacak yerler artık yetmediğinde. Adamlık çağına ilk geçişte, oğlan çocuk şahâneliği kaybolup da meslek yaşamı başladığında, nostaljik hüzün gelenekseldir bile artık. Fakat yaşlılık yarığı öncekilerin hepsinden daha belirgindir ve daha gaddar; bizatihi kaybetme hali insanı itip kakıyordur, öyle görünür.
Sayfa 59 - İletişimKitabı okudu
"İnsan kendiyle yalnızdır!
Başkalarıyla birlikteyken çoğu kişi kendiyle de değildir. Her ikisinden de sıyrılıp, çıkmak gerekir."
''Neden her açıdan sınırlı olan bizler o denli sonsuz bir acıya mahkumuz?''