Françoise Sagan Gönderileri
Françoise Sagan kitaplarını, Françoise Sagan sözleri ve alıntılarını, Françoise Sagan yazarlarını, Françoise Sagan yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Sinemaya gitmediğimiz zamanlar kahvelerin önlerinde güneşte otururduk; halka karışmış olma, içme, gözlerinin içine bakan, elinden tutup halktan uzağa götüren birisi olma zevkini yudum yudum tadıyordum.
Sayfa 18Kitabı okuyor
Uzaktan terkedilmiş bir enkaza benziyorsunuz.
Sayfa 13Kitabı okuyor
Bu tarz düşünceler beni cezbediyordu: çabuk, şiddetli ve geçici aşklar. Sdakatin cezbettiği yaşta değildim. Aşkın yalnız bazı cihetlerini biliyordum: buluşmaları, öpüşmeleri ve bıkmaları.
Sayfa 12Kitabı okuyor
Gökyüzü bir yıldız deryasıydı. Her birine bakıyor ve zamanı gelmiş ümidiyle süzülüp akmalarını bekliyordum.
Sayfa 10Kitabı okuyor
Ben hüzün nedir bilmezdim.
Bir adamın yaşadığı yerde kendini öldürmesi, kötü bir şey miydi? Her ne olursa olsun, kendini başka bir yerde rahatsız hissederdi. Otel odasındaki klasik bir intihar ise tüylerini ürpertecek kadar yalnız ve uzlaşmacı görünüyordu; otel odaları öksüzlere özgü intihar mekânlarıydı…
Yaklaşan bir ölümün önünde kim ayakta kalabilir ki? Kim? Ne? Belki, büyük bir aşk?.. Böyle bir aşk yaşamıyordu. Artık yaşamayacaktı da.
Artık ağacın tepesindeki gür ve yeşil yaprakları görmüyordu, yalnızca buğulu ve yeşil büyük bir leke görüyordu. Sarsılmadan ve hıçkırmadan, ılık ılık bir su akıyordu, bu ıssız parkta, bu hoş suyun yanaklarından dökülmesine izin verdi. Kuşkusuz, bunlar şairin gözyaşlarıydı.
“İşte sonunda ölüyorum! Altı ay sonra ölmüş olacağım, artık hayatta olmayacağım,” deyip duruyordu kendi kendine sürekli olarak. Hiçbir şey hissetmediği için şaşırıyor ve açık bir yaranın çevresindeki acımayan yerlere dokunur gibi, kuşku ve korkuyla aynı sözleri yineliyordu içinden. “Altı ay sonra, her şey bitecek! Artık hiçbir şey hissetmeyeceğim! Ben, Matthieu, artık yaşamayacağım!..”
Her şeyin bir sınırı vardı, erkek bencilliğinin bile.
