Güntülü
@unamattina
Devlet Memuru
Üni
Utopia
İstanbul, 16 Eylül 1997
1581 okur puanı
Ocak 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
“... Eh, bilirsiniz işte, insanlar bir kaşık suda boğacakları bir kimseyle bile kimi zaman zorunlu ilişki kurarlar.”
Sayfa 60 - Oda yayınları
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Sadece şu iç karartıcı gökleri selamlarım ben, zira onlar bana insanlardan daha iyi davranıyorlar. İnsan kalabalıkları varlığımdan haberdar olsaydı, senin yaptığını yapar ve beni yok etmek için silahlanırlardı. O halde benden tiksinenlerden nefret etmem gerekmiyor mu? Düşmanlarımla aynı masaya oturmam. Ben nasıl sersefilsem, onlar da benim gibi perişan olacaklar.
Sayfa 120Kitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
''Ben yüce gönüllü, iyi biriydim; sefalet beni bir iblise çevirdi.''
Sayfa 118Kitabı okuyor
Yeterince çekmedim mi ki ıstırabımı arttırmaya çalışıyorsun?
Sayfa 119Kitabı okuyor
Tabiat ana artık bana ağlamamamı tembihliyordu. Sonra bir kez daha o iyicil etki sona erdi -bir kez daha kederin prangasına vurulduğumu ve derin düşüncelerin her türlü ıstırabına boğulduğumu gördüm. Sonra hayvanımı mahmuzladım, dünyayı, korkularımı ve hepsinden öte kendimi unutmaya çabaladım.
Sayfa 112Kitabı okuyor
𝘉𝘦𝘯 𝘢𝘳𝘵ı𝘬 𝘣𝘪𝘳 𝘦𝘯𝘬𝘢𝘻𝘥ı𝘮.
Sayfa 113Kitabı okuyor
içimde hiçbir şeyin yok edemeyeceği bir cehennem taşıyordum.
Sayfa 106Kitabı okuyor
Yüce dağlar! Benim güzel gölüm! Zirveleriniz berrak; gökyüzü ve göl ise mavi ve duru. Bu bir huzurun habercisi mi yoksa mutsuzluğumla alay mı ediyorsunuz?
Sayfa 90Kitabı okuyor
Mutlu olduğumda, cansız doğa bana en güzel duyumları bahşetme gücüne sahipti.
Sayfa 84Kitabı okuyor
Bir insan aile dinginliğini ne olursa olsun hiçbir meşgalenin bozmasına izin vermezse, Yunanistan köleleştirilmezdi, Caesar ülkesini kurtarırdı, Amerika peyderpey keşfedilirdi ve Meksika ile Peru İmparatorlukları yok olup gitmezdi.
Sayfa 68Kitabı okuyor
İnsanın o güzel biçiminin nasıl çürüyüp heba olduğunu görmüştüm; hayatın çiçek açan yanaklarına ölümün yol açtığı o çürümenin çöktüğüne tanıklık etmiştim; solucanın gözün ve beyin mucizelerini miras alışını görmüştüm.
Sayfa 63Kitabı okuyor
O nobran el, -Ölüm-.
Zihin ancak uzun süre geçtikten sonra her gün gördüğümüz ve bizatihi varlığıyla bizim parçamız haline gelmiş olan o insanın sonsuza dek gitmiş olabileceğine -- sevdiğimizin gözünün ışıltısının sönüp gitmiş olabileceğine ve kulağın çok aşina olduğu ve değer verdiği sesin bir daha asla işitilemeyecek şekilde susmuş olabileceğine kendini ikna edebilir.
İlk günlerdeki düşüncelerim bunlardı; ama geçip giden zaman o kötülüğün gerçekliğini kanıtladığında, o zaman kederin gerçek acısı başlıyor.
Ama kimin değerli bir bağını koparıp almamıştır ki o nobran el?
Sayfa 53Kitabı okuyor
ben ölümü neşeyle karşılamak için çabalayacağım..
Sayfa 53Kitabı okuyor
Ama işte kitaplar buradaydı, daha derinlere nüfuz edip daha fazlasını öğrenmiş olan adamlar buradaydı. Ne söyledilerse inandım ve onların çömezi oldum..
Kendimi doğanın sırlarına vakıf olmak için her zaman arzu duymuş birisi olarak tarif etmişimdir.
Sayfa 48Kitabı okuyor