Bu kitap bana Stanley Kubrick’in bir sözünü hatırlattı: “Evren hakkındaki en dehşet verici şey onun bize düşman değil, kayıtsız oluşudur“
Evet, evren bize kayıtsızdır. Hani bazen boşa çabaladığınızı,haksızlığa uğradığınızı hissedersiniz de her şeye herkese isyan edesiniz gelir ya işte istediğiniz kadar isyan edin, isterseniz küsüp oturun,evrenin umrunda değildir bu tepkileriniz. Aslında evrende var olan canlı cansız hiçbir şeyin süreğen biçimde umrunda olmazsınız. O yüzden uzattığınız her isyan süreci sadece size zarar çünkü yaşamınızı sadece kendi eylemleriniz oluşturacak,kimse size sunmayacak.
İşte her şeye tam bir kayıtsızlık sergilediğinde hiçbir şey hissetmeyeceği için daha iyi olacağını sanıyor ama olmadığını görüyor Uyuyan Adam. Depresif ve umutsuz bir kitap gibi görünse de sonunu bağlayışıyla “uyudun da ne oldu ne değişti yani?” diye sorgulamıyor değil. Dünya adil bir yer değil,olmayacak da. Fakat zor bir yaşamı olan Perec, böyle bir kitabı böyle bir sonla bitiriyorsa acaba başka söze gerek var mı?
