"Gökkuşağının kılıcı akşamı kesiyor.
Sevdiğimin kirpiğinin bir teli hançerden daha korkunç kimim ben ?
Sakinliğin beni yaralamasından kaygılı
Ben ki ölümden hiç korkmayan..."
Ve gece içeriye girdi,
Gece kendini onunla yapayalnız buldu,
Siliniyordu Cem titreyerek, savunmasız ve dirençsiz
Gece, gölgenin içinde ellerini tuttu ve gel dedi.
Bin yıllık bir tarihi sonlandıran bu adam ezelden beri küçük kulaklı atlarının üstünde koşturan, kılıçlarının gösterdiği yöne doğru giden, neredeyse doğuştan ölüme kadarken doğduğu yere asla dönmeyen insanların soyundan geliyordu.
Gökkuşağının kılıcı akşamı kesiyor
Sevdiğimin kirpiğinin bir teli hançerden daha korkunç..
Kimim ben?
Sakinliğin beni yaralamasından kaygılı.
Ben ki ölümden hiç korkmayan..