Sergey Yesenin...
Kır kuşları gibi özgür ruhlu ama bir o kadar da kederli... Ayrılıkların, özlemlerin, kendi içinde sürgün bir yaşamın sarı saçlı üzgün oğlu... Her dizesi ruhumuzu adımlıyor okurken... İnsan olmanın derinlikleri içinde geziniyoruz onun şiirleriyle.
Ne zaman içime çok uzak yerlere kaçma duygusu dolsa, çantama Yesenin şiirleri koyarım.
Genç yaşında St. Petersburg’ta bir otel odasında intihar etmiş, İntiharından önce kanıyla duvara “Hoşçakal” şiirini yazmıştır...
HOŞÇAKAL
Hoşçakal, dostum benim, hoşçakal artık,
Can dostum, seninle dolu göğsüm
Çok önceden belirlenen bu ayrılık
Buluşmayı vaadediyor ilerde bir gün
Hoşçakal, dostum, el sıkışmadan, konuşmadan,
Hüzünlenme ve eğme kaşlarını, mutsuz;
Yeni bir şey değil ölüp gitmek bu yaşamdan,
Ama yaşamak da daha yeni değil kuşkusuz.
