Üçü psikolog, ikisi doktor, biri ressam ve biri de ev kadını olan üç kadın ve beş erkek (Rosenhan'ın kendisi ve yedi kişi daha), yani toplamda sekiz kişi, son derece çeşitlilik gösteren bir grup olarak Amerika'nın doğu ve batı yakasındaki beş eyalette bulunan on iki kuruma aynı belirtileri kullanarak farklı kimliklerde girmeye gönüllü oldular. Hepsi de doktorlara "güm, boş, boşluk" gibi bir takım sesler duyduklarını söyleyeceklerdi. Bu standart yapıyla araştırma, hastanelerin aklı başında bireyleri de yatırıp yatırmadığını test etti. Yalnızca bu belirtilere bakarak, psikiyatri hastaneleri tüm sahte hastalarda ağır akıl hastalıkları teşhis etti:Biri hariç hepsine şizofreni, birine de manik depresyon tanısı konmuştu. Hastanede yatma süreleri ortalama on dokuz olmak üzere yedi ila elli iki gün arasında değişiklik gösterdi. Hastanede yattıkları zaman zarfında bu sağlıklı bireylere 2100 hap(ciddi psikofarmasötikler) kullandırıldı. (Sahte hastalar, yutmak yerine sonradan tuvalete tükürmek üzere hapları "ağızlarında" saklamak ya da cebe atmak için eğitilmişlerdi.)