İnsanın hayatî gerçeğinden etkilenen bir ruhun, başka bir tarafı da görmesi kaçınılmazdır. Bu ruh muhakkak, ara sıra uzlet ve yalnızlığa muhtaçtır; yeryüzünün problemlerinden, hayatın baskısından ve hayatı meşgul eden insanların basit gayelerinden bir an kopmalıdır.