En Eski Bohumil Hrabal Sözleri ve Alıntıları
En Eski Bohumil Hrabal sözleri ve alıntılarını, en eski Bohumil Hrabal kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Yazmayı bilseydim insanların en büyük mutsuzlukları ve en büyük mutlulukları üzerine bir kitap yazardım.
Kitaplardan, kitaplar aracılığıyla öğrendim ki gökler insancıl değil, ne gökler insancıl ne de omuzlarının üzerinde kafası olan bir insan öyle, insanlar insancıl olmayı istemediğinden değil ama sağduyuya aykırı bu durum da ondan.
Sonunda evime vardım işte, yarı gölgede, bir sandalyeye oturmuşum, başım öne sarkmış, nemli dudaklarımın dizlerime değdiğini hissediyorum, ancak bu şekilde şekerleme yapabilirim. Bazen orada öylece, geceyarısına kadar tortop olmuş bir şekilde kalırım, uyanır, başımı kaldırırım, dizlerimin hizasında pantalonum salyaya batmıştır çünkü iyice iki büklüm olmuş, iyice tortop oturmuşumdur, tıpkı kışın küçük bir kedi gibi, sallanan koltuğun ahşap ayağı gibi; kendi kendime kalabilirim çünkü yalnız değilim, sadece tek başımayım, düşüncelerle dolu bir yalnızlığın içinde yaşarım; ilksizlik ve sonsuzluğun Don Kişot’uyum biraz, ilksizlik ve sonsuzluğun benim gibilere karşı bir zaafı var galiba.
Otuz beş yıldır atık kâğıt presliyorum, bütün bu zaman boyunca mahzenime öyle çok güzel kitap boşaltıldı ki üç ambarım olsaydı üçü de dolardı. İkinci Dünya Savaşı’nın sonunda, bir gün presime bir sepet dolusu kitap boşaltıldı; ilk şoku atlatınca o biblo gibi kitaplardan birini açtım, Prusya kraliyet kütüphanesinin damgasını taşıyordu.
Ayda bir kez dayımı görmeye gider, kocaman bahçesin de emekli olduğumuz zaman presimi koyacak iyi bir yer bulmaya çalışırım. Yanıma presimi almak için para biriktirme fikri benim değil dayımın aklına geldi. Kırk yıl demiryolu görevlisi olarak çalışmış, hemzemin geçitlerdeki bariyerleri indirip kaldırmış ve makasçılık yapmıştı; kırk yıl boyunca, tıpkı benim gibi onun da tek zevki işi olmuştu, emekliye ayrılınca işi olmadan yaşayamazdı.
Bu dünyada gördüğüm her şey eşzamanlı bir git-gel içinde deviniyor, her şey ilerliyor ve birden her şey geri çekiliyor, tıpkı bir demirci körüğü gibi, tıpkı kırmızı ve yeşil düğmelerin kumanda ettiği presim gibi, ağır aksak her şey kendi karşıtına doğru kayıyor, bu sayede de dünyada işler aksamıyor.
Gerçekten, işimi iyi yapmak için ilahiyatçı olmalıymışım!
her zamanki gibi Samanyolu biçimindeki küçük bir Çingene kızı düşlerimin dalgalarında gelip beni buldu, gençlik aşkım, birahanelerin kapılarında hep beni bekleyen sessiz ve temiz yürekli Çingene kızı, bir bacağını balerinler gibi öne atmış, gençlik çağlarımı büyüleyen ve uzun zamandır unuttuğum güzellik.
İşte bu Çingene kızıyla adını sanını bilmeden yaşadım, o da benimkini öğrenmek istemedi, ihtiyaç duymuyordu buna: akşamları tek söz etmeden, hep aynı yerde buluşuyorduk,
Burada böyle sonsuza kadar yaşamaktan başka bir şey istemezdik, sanki uzun zaman önce her şeyi söylemiştik birbirimize, sanki, dünyaya birlikte gelmiş, birbirimizden hiç ayrılmamıştık.