Neden ağlamadığını sordu kendi kendine, neden önceki gibi
üzülemediğini. Onu bir daha göremeyecekti. Bunun da farkındaydı ama bu onun duygularında bir değişikliğe yol açmadı.
Zira kayıp kayıptı ve sadece bir seferliğine kayıp olabilirdi.
Gün doğmuş efendim, oysa gecedir biten.
Kaybolan yıldızlardı, gökten bir bir silinen.
Bizi bu sefil halde bırakan kimdi?
Yoksa Tanrı mıydı bizi terk eden?